| |
| | Ταξίδι Επιστροφης στη θάλασσα |  | | | το ποιημα ειναι αλληγορικο Θάλασσα=θάλασσα=ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ=ΠΑΤΡΙΔΑ | | |
Μας αρέσει να πηγαίνουμε εκεί περίπατο τις Κυριακές
Αφήνουμε την εξοχή με κατήφεια προτιμώντας αυτή την αλλαγή
Τέτοια είναι η ώρα ,η ανάγκη που μεταδίδεται βαθιά μες στη ψυχή
Βαριοστολίζεται ο στοχασμός με όνειρατα,με εικόνες μακρυνές.
Εφήμερες και βάναυσες βλαστήσεις,να διώξουν την αίσθηση ζητούν
Προσπάθειες μάταιες,φτωχικές,πως θ’αναπληρώσει η ξεραίλα τη ζωή
Σα να φοβόμαστε,σα να διστάζουμε λιγάκι μα είναι μεγάλη επιβολή
Οπου νάναι στους κάμπους,στις πλαγιές χρυσάφια θα απλωθούν
Θα φθασει το καλοκαιράκι κι όλα τα τριγύρω χτές ακόμη ερημωμένα
Τα χιόνια του χειμώνα ,οι θύελλες κι οι μπόρες που πνέαν δυνατά
Του άχαρου και μαύρου κόσμου τ’άνομα και τα σκοτεινά
Θαύμα και ξαλάφρωμα !θα χαθούν σε μια νυχτιά ,θα μείνουν τα ευλογημένα
Στεριώσαν πια οι προσμονές ,το νιώθουμε πλησιάζει ευδαιμονία
Κάτι σταχτιά πουλιά ανύποπτα στα θάμνα κουρνιασμένα
Παραξενεύονται σαν τ’αγουροξυπνάμε τόσο ειναι ταλαιπωρημένα
Μα δέχονται τα καυμένα να μεταδώσουν,της άφιξης μας αγγελία
Αν περπατήσουμε γαληνεμένοι ανάμεσα στα κόκκινα χωριά
Θ’αντικρύσουμε ανεμόμυλους,κυπαρίσσια και πορτοκαλιές
Όλα θα μας χαιρετούν,μάζι τους οι ευκάλυπτοι και οι σοφές οι φοινικιές,
Την ίδια δεν τη βλέπουμε μα σαν γυναίκα αγαπημένη εκεί μας καρτερά
Αν πάρουμε τη στράτα την πλατιά θα την βρούμε ησυχασμένη
Σμαραγδένια ,γάργαρη να αφροκοπά κλεισμένη μές στη μοναξιά
Μπορούμε να σεργιανίσουμε σιγά ,στην πιο καθάρια αμμουδιά
Να ξαναδιδαχτούμε τη χαρά,με τη ματιά στα κάλλη της καθηλωμένη
Εδώ χρειάζεται κοντύλι του ζωγράφου με ζωογόνα χρώματα να ξαναδροσίσει,
Εκείνα τα περήφανα κατάρτια υψωμένα που αραγμένα είδαν την αντάρα
Τα φτωχικά καϊκια που φορτωθήκαν μόχθο και γνωρίσαν την τρομάρα
Κι όλα όσα μαραίνονται κι ασθμαίνουν να ξαναγράψει και να συναθροίσει
Αν μας αρέσει μπορουμε να καθίσουμε στο πλάϊ της,γνωστό το ταβερνάκι
Θα βρούμε στο ανώγειο τραπέζι πλούσιο,στρωμένο γιορτινό
Λίγο παλιό κρασί ,γουλιά γουλιά θα μας γλυκάνει κάθε πικρό καυμό
Δείπνο αντάξιο σαν όνειρο τη ψυχή μας θ’αρμενίζει ,στο όμορφο βραδάκι
Ξεχνιούνται γρήγορα οι καυμοί,μένει τώρα η δροσιά της ξαστεριάς
Βάλσαμο στις πληγές μας,τι εύκολη που είναι η λησμονιά μες στο μεθύσι
Κι αν τάπητες στο διάβα μας λουλούδια απλωθήκαν,σπαραγμός τάχει ποτίσει
Για να βλαστήσουν,να ριζώσουν αλύπητη θυσία χύθηκε,το αίμα της καρδιάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
AndreasChristodoulou
23-01-2008 @ 00:22 | Καλημερα σε ολους ,ελπιζω να μην κουράσω με το σημερινο.
| | dragoste
23-01-2008 @ 03:13 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: Είναι πανέμορφο! | | MASTER
23-01-2008 @ 03:14 | γιατί να κουράσεις;
Τρυφερό και πονεμένο. | | Helene52
23-01-2008 @ 03:24 | Πανέμορφο Ανδρέα μου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
23-01-2008 @ 03:32 | πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | ΛΕΩΝ53
23-01-2008 @ 04:05 | Μου άρεσε πολύ Ανδρέα ::theos.:: | | Aris4
23-01-2008 @ 08:04 | Ουτε εμενα με κουρασες Αντρεα , καθολου !!! ::up.:: | | balistreri
23-01-2008 @ 08:10 | διδακτική ιστορία: πως η αμμόχωστος ονομάστηκε αμμόχωστος....
εκεί που είναι η αμμόχωστος ήταν παραλία γυμνιστών....πήγαιναν λοιπόν τα αγοράκια και έπαιρναν μάτι...οι πιο τολμηροί πλησίαζαν κιόλας...αλλά έλα που τους σηκώνονταν...και τι να κάνουν...
- Ρε συ με σηκώθηκε
- Στην άμμο χώστον...
ε.... στην άμμο χώστον, στην άμμο χώστον....Αμμόχωστος.... ::smile.:: | | AndreasChristodoulou
23-01-2008 @ 08:16 | γεια σου ρε balistreri τσιάκκο.
Ελα στην Κυπρο και δες απο μακρυά την Αμμοχωστο ή πηγαινε στην κατεχομενη περιοχή της και τοτε θα καταλαβεις γι τι μιλουμε | | μαρίλλη
23-01-2008 @ 09:06 | Με συνεπήρε η γραφή σου Ανδρέα
Να είσαι καλά την καλησπέρα μου. | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
23-01-2008 @ 12:25 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | elena351
23-01-2008 @ 17:55 | Αριστούργημα Αντρίκο .....εν πολλά καλό!! ::theos.:: ::up.:: ::yes.:: | | arxagelos
23-01-2008 @ 22:39 | ::love.:: ::love.:: πολυ ομορφο.....να ξαναδιδαχτουμε τη χαρα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
