ix8eis89
24-01-2008 @ 05:43 | καλε ανατριχιασα....πωωωω..μ'αρεσει... ::up.:: ::up.:: | |
Γιώργος_Κ
24-01-2008 @ 06:51 | Έρση, γιατί έτσι μ' αρέσει ! ::xmas.:: ::xmas.:: ::xmas.:: | |
ix8eis89
24-01-2008 @ 07:37 | αν νομιζεις οτι ειρωνευτηκα κανεις λαθος...
σου μιλησα ειλικρινα κ σου ειπα οτι μ'αρεσει...το ειρωνικο που το ειδες???
το ανατριχιασα το ειπα για καλο...συγγνωμη αν παρεξηγησες... | |
ix8eis89
24-01-2008 @ 07:39 | ΣΕ ΘΑΥΜΑΣΑ...ΔΕΝ ΕΙΡΩΝΕΥΤΗΚΑ.... | |
anthrakoryxos
24-01-2008 @ 08:57 | Μπροστά από το Ωδείο του Ηρώδη του Αττικού, υπήρχε Ιερό Νύμφης. Εκεί οι παρθένες της Αθήνας, λάτρευαν την Νύμφη Έρση ζητώντας απο κείνη την ευτυχία στο γάμο τους. Νύμφη της δροσιάς και της βλάστησης, του γάμου και της ευγονίας, η Έρση, η Αθηναία βασιλοπούλα, κόρη του Κέκροπα. | |
anthrakoryxos
24-01-2008 @ 09:34 | Το 1922 ο Γ. Δροσίνης έγραψε το μυθιστόρημα '' Έρση '' και πολλοί αναγνώστες γοητευμένοι, άρχισαν να ονομάζουν έτσι τις κόρες τους.
Την δεκαετία του '50, ο Ν.Γ. Πεντζίκης, του έδωσε καινούρια πνοή, γράφοντας το '' Μυθιστόρημα της Κυρίας Έρσης '', εμπνευσμένος απο τον Δροσίνη και όπως λένε κάποιοι, απο έναν εφηβικό έρωτα.
Και στα δύο μυθιστορήματα, υπάρχει κυρίαρχο το αίσθημα της απώλειας, ως κινητήρια δύναμη ικανή για τα καλύτερα και τα χειρότερα που μπορεί να πράξει και να δημιουργήσει ο άνθρωπος.
Η Έρση, θεωρείται απο κάποιους, ως το απόλυτο κλισέ στο μυαλό του άνδρα για το πώς πρέπει να είναι μια γυναίκα (όμορφη, έξυπνη, υποταγμένη) και ότι κυκλοφορεί σαν ξωτικό στα μυαλά μας, αλυχτώντας για την ανυπαρξία που της αξίζει.
Συγνώμη για το μακροσκελές.
Θέλησα να ρίξω λίγο φως, μετά απο μικρή έρευνα, μιας και το όνομα είναι αγαπημένο.
Η γραφή σας, νομίζω ότι και αυτή αφήνει όμορφα, μια αίσθηση απώλειας. | |
ALYZIOS
26-02-2008 @ 03:02 | ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.... | |
 |
