Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Σκέψη μη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130651 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Σκέψη μη
 Γυαλοχαρταρισμένη οπτική... αλήθεια που χάθηκες;
 
Χθες ήσουνα απόφαση
καλομελετημένη, στιβαρή
με όλα σου τα επιχειρήματα
προσεχτικά απλωμένα
μέσα σ’ εκείνο το δερμάτινο κουτί
στα πρόθυρα της ωριμότητας

Σήμερα έρχεσαι καλπάζοντας
Ιδέα τολμηρή κι ελπιδοφόρα
Ψάχνεις να κρατηθείς από της γνώσης τα μαλλιά
Κι από τα μυστικά σου όπλα
ο ενθουσιασμός και το απρόσμενο
σε θέση μάχιμη, αγρυπνούν

Αύριο θα ‘σαι σκέψη
Περαστική, θα πω, σαν και τις άλλες
που δείχνουν εφαρμόσιμες
και νοικοκυρεμένες
Σπίτι ήρθαμε ν’ ανοίξουμε, σου λένε
και πριν τις καλοδείς εξαφανίζονται
σε άλλο νου πιο θελκτικό πιο υποσχόμενο
απ’ τον δικό σου τον φιλύποπτο επαίτη

Γι αυτό και δε σας παίρνω σοβαρά
Άτιμες σκέψεις
Πρώτα να μου σαρώνετε το νου
κι ύστερα, απατηλές και φρούδες
να δραπετεύετε
στων ψευδαισθήσεων τη χώρα
Κανένας μάρτυρας
αυτόπτης της υπάρξεώς σας

Δε θα με κάνετε εσείς
των λογισμών μου υποχείριο
Να του την κάνω, λέω, τη χάρη του αυθόρμητου
Πέσε στη θάλασσα, θα μου λέει,
και θα πέφτω
Κι ας μην έμαθα ποτέ να κολυμπώ





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 26
      Στα αγαπημένα: 5
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Are you talking to me?
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
Helene52
26-01-2008 @ 15:49
Δε θα με κάνετε εσείς
των λογισμών μου υποχείριο
Θα του την κάνω τη χάρη, του αυθόρμητου
Πέσε στη θάλασσα, θα λέει,
και θα πέφτω
Κι ας μην έμαθα ποτέ να κολυμπώ

::up.:: ::yes.:: ::up.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
26-01-2008 @ 16:07
ξέρεις τι μου θύμησες τώρα ε;
εκείνη την ομπρέλα στην παραλία, το βράδυ που καθόμασταν, το πρώτο να' τανε βράδυ; κι η πρώτη σημαντική ασυμφωνία... το μελετημένο έναντι του αυθόρμητου.
Μην του την κάνεις τη χάρη θα πω, κι ίσως να είσαι η μοναδική που θα μπορούσα να το πω. Γι' αυτά, τ' αυθόρμητα καλομελετημένα σου ποιήματα.
Καληνύχτα. ::hug.::
justawoman
26-01-2008 @ 16:21
Καλά τα λες Τζενάκι μου, αλλά έτσι γλιτώνεις χρόνο... ::cool.::
έτσι κι αλλιώς όσο κι αν σταθμίσει κανείς τα πράγματα, τίποτε δεν μπορεί να του εξασφαλίσει τη θετική τους έκβαση

καλό ξημέρωμα σε όλους ::smile.::
anthrakoryxos
26-01-2008 @ 16:26
Με το απο πάνω σου σχόλιο..
Όσο για τα λοιπά, ξέρουν δεν ξέρουν, οι όπου σκέπτονται, πάντα με το μαγιό είναι...
Καλημέρα σας!
margatsif
26-01-2008 @ 20:22
Άφησε τις σκέψεις να φύγουν σαν τα σύννεφα που περνούν στον ουρανό....θα έρθουν άλλες...και άλλες....και πάλι αυτό θα κάνουμε Στέλλα, αλλά υποχείριό τους δεν θα μας κάνουν ποτέ!
ειρήνη
27-01-2008 @ 00:25
πάντα σε διαβάζω Στέλλα
γράφεις με μια ευφυία απίστευτη ::smile.::
Ναταλία...
27-01-2008 @ 00:42
Δε θα με κάνετε εσείς
των λογισμών μου υποχείριο

Me margatsif
::yes.:: ::up.::
name_dsp
27-01-2008 @ 01:02
Αποφάσεις, ιδέες και σκέψεις ...

Κανένας μάρτυρας
αυτόπτης της υπάρξεώς σας

Και στο τέλος το αυθόρμητο

Τα τροποποίησα όλα στο πληθυντικό και στο τέλος ... το ίδιο αποτέλεσμα!
Καλημέρα Στέλλα! ::smile.::
Maria Olsen
27-01-2008 @ 01:59
Κι εμένα μου άρεσε, και ο αυθορμητισμός χρειάζεται...
Αλλά ίσως αν προλαβαίνεις να γράφεις τις σκέψεις να σου μένουν, αν σου συμβαίνει αυτό, εννοώ, και δεν το εννοείς μεταφορικά...
annaΤi
27-01-2008 @ 03:48
"Να του την κάνω, λέω, τη χάρη του αυθόρμητου
Πέσε στη θάλασσα, θα μου λέει,
και θα πέφτω
Κι ας μην έμαθα ποτέ να κολυμπώ"

...με τάραξες λίγο, αλλά στο συγχωρώ.... γιατί είσαι εσύ,
όχι για άλλο λόγο... ::razz2.::

::hug.::
ΑΜΕLIE
27-01-2008 @ 04:23
Έξοχο Στέλλα! ::love.::
Denis
27-01-2008 @ 04:49
Οι καλοζυγισμένες βεβαιότητες του σήμερα, μετατρέπονται, δυστυχώς, συχνά στις αμφιβολίες του αύριο και στον περίγελω του μεθαύριο... Και πάει λέγοντας... Ή, μάλλον, και διηγώντας τα, να κλαις... Καμμιά φορά, μάλιστα, ιδίως όταν με προδίδει η αισιοδοξία μου, σκέφτομαι, πως, ίσως, σ' όλη μας τη ζωή δεν κάνουμε τίποτ' άλλο παρά να χτίζουμε παλάτια στην άμμο... Ατόφιο ποίημα... Αφοσιωμένο πιστά στις επιρροές του... Χαιρετισμούς απ' τον Νότο, Στέλλα! ::rol.::

Υ.Γ.: Σού 'χω πει και άλλοτε, έτσι;, ότι σας καθιστώ, εσένα μαζί με μερικούς ακόμα άλλους, γνωστούς και μη εξαιρετέους εις τους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, υπεύθυνους για την εξάντληση του καταλόγου με τ' αγαπημένα μου ποιήματα... :-)
balistreri
27-01-2008 @ 05:07
επι σκέψη μη;;;

ντένις.....που είσαι ντένις;;;
arpistre
27-01-2008 @ 05:55
Συμβαίνει το εξής: διαβάζω το γραφτό σου, αυτό ζωντανεύει και απευθύνεται σ' ένα μέρος μου, όπου οι λέξεις συνιστούν εμπόδιο. Το ίδιο έγινε και με τα άλλα σου, όσα διάβασα. Μιλ μερσί!
nirbana
27-01-2008 @ 06:14
εύγε ..πολύ πολύ ωραίο ::yes.::
iptamenos_gatos
27-01-2008 @ 07:50
δαστ γου μαν εισαι εκπληκτικη
ονειρικα θορυβουσα
αντικειμενικως επελθουσα κλαιουσα και ονειροπολουσα
αρεσκουσα και βαδιζουσα
αριστοχειρ ονειροκρατορισσα
ασμενως ουν ανεγνωσα τας λυρικας σου δοκιμασιας και σπευδω να συγχαρω τω ανθρωπινως ομοερωτικο σου θελγητρο
dragoste
27-01-2008 @ 08:54
::yes.:: Υπέροχη η γραφή σου...!
Αγνή
27-01-2008 @ 09:31
Σε χαιρετώ.
Οι σκέψεις σου κατέγραψαν το παιγνίδι που κατέθεσες ως δικό σου...δεν είναι φοβερό;
justawoman
27-01-2008 @ 10:12
Μάλιστα, αυτό είναι ένα ενδιαφέρον σχόλιο
Αν εκφέρεται αλαζονικά ο λόγος μου, ομολογώ ήταν ακούσιο... πάντως είναι γραμμένο παλιότερα, εξ' ού και οι επιρροές που αναγνωρίζει ο Denis... για πρόζα πήγαινε αλλά δε μου βγήκε, ίσως γι' αυτό να του 'μεινε η πόζα... ευχαριστώ

Γάτε μου, τόσες μετοχές κι ούτε ένας τόνος; θα σε μαλλώσω

Μα Αγνή μου, για τα οξύμωρα δε ζούμε; ::wink.::

Πέτρα του σκανδάλου, επισκέψιμη κατά περιόδους και με ακριβό εισητήριο ::razz2.::

Ειρήνες μου, dragoste, nirbana, arpistre, Denis, Amelie, Anna μου,
Maria Olsen, Soc, Δημήτρη, Ναταλία, margatsif, Helene52,Κωστή, Τζενάκι σας ευχαριστώ
Αγνή
27-01-2008 @ 10:19
Εγώ όχι justi μου. ::laugh.::
επισκέπτης
27-01-2008 @ 11:32
να πέφτει κανείς ή να μην πέφτει............... λέω εγώ τώρα...
την καλη καλη καλησπέρα μου ::rol.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
27-01-2008 @ 12:58
κι ύστερα, απατηλές και φρούδες
να δραπετεύετε
στων ψευδαισθήσεων τη χώρα
Κανένας μάρτυρας
αυτόπτης της υπάρξεώς σας
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Adler
27-01-2008 @ 13:31
Το μελετημένο είναι πανοπλία. Κι αν είναι καλομελετημένο, είναι πανοπλία καλογυαλισμένη κι αστραφτερή, και όχι διάτρητη ή σκουριασμένη. Το θάρρος όμως είναι το άλλο, το αυθόρμητο, το πηγαίο, το εκ βαθέων. Η έφοδος, εφόδιο στην προς τα εμπρός κίνηση (αλλιώς λιμνάζεις)
Πάντα σε αυτό ταγμένοι κι οπαδοί. Πάντα πιστοί και λάτρεις του.
Πώς αλλιώς;
Είναι η σπίθα, κι ας γίνεις παρανάλωμα. Αυτή η ορμή, η αναντικατάστατη. Που δεν έχει αντίπαλον δέος, μια και είναι ο σφυγμός της ζωής, η ίδια η ζωή.

Έξοχη Στέλλα. Υπέροχη Στέλλα
Εξ ονόματος πόσων μιλάς, αν ήξερες...
justawoman
27-01-2008 @ 13:49
Adler μου, σημαδιακή η παρουσία σου εδώ σήμερα... το πόσο σ' ευχαριστώ για το φως που έριξες δεν εκφράζεται με λόγια (τη φάτσα να μου την επιτρέψεις) ::love.::

Καλή μου Επισκέπτρια, η απόφαση είναι θέμα παρόρμησης... ή αλλιώς το μετέωρο βήμα του ναυαγού

Ελπήνορα, από σένα θέλω στίχους... από κείνους τους καλούς ::wink.::

Κατερίνα μου, αμοιβαία

Καλό και ήρεμο βράδυ στιχόπολη ::smile.::
D-Asimos
19-02-2008 @ 06:33
στων ψευδαισθήσεων τη χώρα ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ... ::yes.::
giannisanas
02-04-2008 @ 10:20
Να του την κάνω, λέω, τη χάρη του αυθόρμητου
Πέσε στη θάλασσα, θα μου λέει,
και θα πέφτω
Κι ας μην έμαθα ποτέ να κολυμπώ

Στηνστοιίβα των σχολίων να προσθέσω κι εγώ το δικό μου

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο