| |
Η παρακάτω ιστορία αποτελεί προϊόν φαντασίας του ‘’συγγραφέα’’ και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα η καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική…
…’’Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα’’…
Η κυρά Ελπίδα φέτος μπαίνει επισήμως και φορτσαριστή στον 107ο χρόνο της ζωής της ίνα πληρωθεί το ρητό λέγειν ‘’Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία’’. Όπως είναι λογικό ένας άνθρωπος που θα έθαβε ακόμα και τον πρωταγωνιστή από το ‘’Πράσινο Μίλι’’ έχει ζήσει πολλά στην ζωή του. Και η κυρά Ελπίδα δεν έχανε ευκαιρία να το λέει αυτό. Πόλεμοι, κατοχή, αρρώστιες,πείνα,Καρβέλας… Για το μόνο που παραπονιόταν συνεχώς ήταν η μοναξιά. ''¨Ατιμο πράγμα η μοναξιά'',
έλεγε χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας. Έτσι λοιπόν οι Νικολοπουλαίοι (η οικογένεια που έμενε δίπλα της) αποφάσισαν σαν δώρο για τον 107ο χρόνο της να τις κάνουν ένα υιοθετημένο παιδί. Στην αρχή σκέφτηκαν να είναι γύρω στα 4 με 5 χρονών αλλά ήταν που είχαν καιρό να το κάνουν. Μετά λοιπόν από ένα καλό και άγριο πήδημα είδαν το λάθος τους και αποφάσισαν ότι το παιδί είναι καλύτερο να είναι περίπου στα 10 με 11. Και επειδή δεν μπόρεσαν να βρουν Ελληνόπουλο νόμιμα της έφεραν έναν Καυκάσιο παράνομα. Το πολύ πολύ σκέφτηκαν να μεγαλώσει λίγο ακόμα και να την σκοτώσει στα 20 του επειδή δεν θα του δίνει λεφτά αλλά εντάξει ρε πούστη μου, αν δεν την σκοτώσει και ο Καυκάσιος δεν θα πεθάνει ποτέ η κωλόγρια… … … … σκέφτηκαν.
Έτσι κι έγινε. Ενώ η κυρά Ελπίδα μπήκε στα 107, ένα μελαγχολικό αγόρι με μεγάλο κούτελο και απότομη μύτη έκανε την είσοδο του στο φτωχικό της... Και από τότε όλη η ζωή της κυρα Ελπίδας άλλαξε. Γριά και καυκάσιος φρόντιζαν ο ένας τον άλλον και έτσι πέρασαν ειρηνικά αλλά 8 χρόνια.
ΦΛΑΣ ΦΟΡΓΟΥΟΡΝΤ
8 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…
‘’Δεν πάει άλλο θα την σκοτώσω την κωλόγρια. Κλέβει χρόνια από άλλους ανθρώπους’’, σκέφτηκε ο Ελίας ενώ έμπαινε στα 18 του και η κυρά Ελπίδα επισήμως στα 115 της. Πέρυσι την είχε δείξει και το ΣΤΑΡ στα πλαίσια των σοβαρών και ενημερωτικών ειδήσεων του. (Σε περίπτωση έντονης επιθυμίας για διαμαρτυρία σας παραπέμπω στην αρχή του κειμένου…). Πλέον δε της μιλούσαν ούτε οι Νικολοπουλαίοι γιατί τσατίστηκαν μαζί της όταν και οι δύο χάσαν τους γονείς τους σε σχετικά μικρή ηλικία.
Όπως έλεγα λοιπόν ο Ελίας το σκεφτόταν εδώ και αρκετό καιρό. Ένα ατύχημα θα του καθόταν μια χαρά. Θα έπαιρνε και τις οικονομίες της κυρά Ελπίδας μιας και που τα είχε γράψει όλα σε αυτόν και θα ζούσε την υπόλοιπη ζωή του σαν βασιλιάς. Αλλά δεν είχε το θάρρος και την δύναμη να το κάνει. Για την ακρίβεια ο Ελίας ήταν ένα υπερβολικά δειλό αλλά και γεμάτο δολοφονικές τάσεις παιδί. Σχετικά με την δειλία του αρκεί το ότι στα 18 του χρόνια ποτέ δεν είχε μπλεχτεί σε έναν καβγά παρά μόνο του έφτανε να πετάει απειλές διαφόρων κατηγοριών όπως απειλές άγνοιας ‘’Ούτε εγώ δεν ξέρω τι θα γίνει’’, απειλές συνάντησης ‘’Εντάξει ας το ξανακάμεις και τα λέμε’’ και απειλές θρησκευτικού και υποσχετικού χαρακτήρα ‘’Μά την Παναγία θα σε…’’. Σχετικά με τις δολοφονικές τάσεις όμως… Εκεί ήταν το πρόβλημα. Ίσως αν ο Ελίας δεν είχε αυτήν την έμφυτη δειλία να είχε κάνει ήδη την πρώτη του δολοφονία. Βέβαια εντάξει δεν τον πήραν και τα χρόνια…
Έτσι λοιπόν μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη όπου ο Ελί… (Καλά ε πολύ κοινότυπη αρχή. Ξανά…)
Έτσι λοιπόν μια κρύα νύχτα του Σεπτέμβρη όπου ο Ελί…(και αχαλίνωτη φαντασία)… ας καθόταν και χάζευε τα ντοκιμαντέρ της Νετ για την αναπαραγωγή της γοργόνας, έγινε το μοιραίο. Η γριά γλίστρησε… Και ενώ το μόνο που έκανε βόλτες στο μυαλό του Ελία ήταν η λέξη επιτέλους, έτσι για ξεκάρφωμα αποφάσισε να την τρέξει (λες και είναι λογισμικό) σε κανένα νοσοκομείο και καλά ότι ενδιαφέρθηκε. Και έτσι έκανε. Έτρεξε στο νοσοκομείο, έβαλαν την γριά στα επείγοντα και ο Ελίας με ένα καφέ στο χέρι κάθισε στο θάλαμο αναμονής και ανέμενε…
Επειδή όμως η αναμονή πήρε πολύ ώρα και ο Ελίας όσο κι αν περίμενε υπομονετικά να βγεί κάποιος γιατρός και να του πει ότι η γριά πέθανε ή ‘’Η γιαγιάς σας εκοιμήθηκε’’ προκοπή δεν έβλεπε, αποφάσισε να πιεί ακόμα έναν καφέ στο κυλικείο. Εκεί έκανε και μια πολύ παράξενη και ενδιαφέρουσα γνωριμία με ένα παιδί που κατά βάθος του Ελία του φάνηκε και λίγο γκέι. Αλλά ο Ελίας δεν κολλούσε σε αυτά. Χαρές είχε σήμερα… Και αποφάσισε όση ώρα περίμενε να πιεί έναν τρίτο καφέ με τον καινούργιο του φίλο…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
