| |
Είδα το φως να κυλά
σαν άσπρο ποτάμι τη νύχτα
Μια βάρκα να κολυμπά
πιασμένη στου πάθους τα δίχτυα
Ώρες περνάω εκεί
τα μάτια μου δε λεν να κλείσουν
Οι στίχοι κι η μουσική
θλιμμένοι δε λεν να δακρύσουν
Σκέψεις με κυνηγούν
με φτάνουνε και προσπερνάνε
Όμως δε φεύγεις κι εσύ
τα όνειρα δε με ξεχνάνε
Μένει πικρό το κρασί
στο στόμα μου και με ζαλίζει
Παραπατά κι η σιωπή
και πάλι εσένα θυμίζει
Βραδιάζει κι η μουσική
κοιμάται σε άδειο σαλόνι
Στάζει πικρή κι η βροχή
στον κήπο μου λιμνάζει μόνη
Μένεις κι εσύ σιωπηλή
σαν μια ερημική αυταπάτη
Κουτσαίνει κι η χαραυγή
κρεμιέται στις λύπης τη άκρη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
