Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αριστεα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130548 Τραγούδια, 269411 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αριστεα
 το εγραψα μετα απο ενα διαστημα που χωρισα..το εγραψα αυτο μεσα σε ενα δωματιο στο οποιο ζησαμε..
 
Για όσο καιρό θα βρέχει στην ζωή μου
η θάλασσα της γαλήνης δεν θα είναι στην πνοή μου
οι αναμνήσεις θα είναι πετρα στον λαιμό μου
που ηθελημένα με τραβάνε στον χαμό μου

Κανένας δεν μου είπε για τον πόνο
που ζεί ο θαλασσοπόρος όταν πνίγεται
που την ζωή σπατάλησε,μια γή να περπατήσει
και η ψυχή του χάθηκε,σαν έμελε το σώμα να λυγίσει

Ποιός έρωτας θα σβήσει τον έρωτα που καίει;
Κατάματα ποιόν ήλιο θα ντρέπομαι να αντικρύσω;
Ποιός άνεμος θα αντέξει να σηκώσει τα ονειρά μου;
Μονάχα ένας ουρανός θα στάζει στην ματιά μου

Όλα όσα έζησα,όλα όσα δεν θα ζήσω
πόνος βαθύς πικρός,χωρίς σπάγκο χαρταετός
ένας άδειος ναυτικός που κράτησε μια χούφτα χώμα
η μυρωδιά παντοτινός,ένα λιμάνι φωταγωγός

Ένα σοκάκι σκοτεινό,που το βαδίζω μόνος
για συντροφιά ένα δισάκι όνειρα και της ψυχής ο πόνος
η μήτρα τάφος μου,σιωπή εκκωφαντική
εκεί όπου είμαι τώρα,είμαστε μαζί..


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ο καθενας βλεπει αυτο που θελει να δει..
 
MARGARITA
06-02-2008 @ 15:10
Ο πόνος θα γίνει θλίψη...η θλίψη αποδοχή....ανάμνηση γλυκόπικρη...νοσταλγία που δεν θα πονάει πια...
tinios
06-02-2008 @ 22:32
"Κανένας δεν μου είπε για τον πόνο
που ζεί ο θαλασσοπόρος όταν πνίγεται
που την ζωή σπατάλησε,μια γή να περπατήσει
και η ψυχή του χάθηκε,σαν έμελε το σώμα να λυγίσει"
Καταπληκτικό!
flowersmoon
06-02-2008 @ 22:39
Ποιός άνεμος θα αντέξει να σηκώσει τα ονειρά μου;
Μονάχα ένας ουρανός θα στάζει στην ματιά μου

Πολύ ωραίο! Καλημέρα ::yes.::
Ναταλία...
07-02-2008 @ 02:32
Ένα σοκάκι σκοτεινό,που το βαδίζω μόνος
για συντροφιά ένα δισάκι όνειρα και της ψυχής ο πόνος
η μήτρα τάφος μου,σιωπή εκκωφαντική
εκεί όπου είμαι τώρα,είμαστε μαζί..


θαυμάσιο τραγούδι ::yes.:: ::up.::
human
07-02-2008 @ 11:05
καλησπερα παιδια..ευχαριστω για τα καλα σας λογια..

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο