| |
| | Παραπόνων και αχαριστίας γωνία |  | | | Ο Δαυλός της υπερηφάνειας είναι και πάλι σβηστός | | |
[I]Έτσι είναι ο πόλεμος , δεν τελειώνει ποτέ
Το κληρονόμησε από παλιά ο κόσμος
Και τον συντηρεί μέχρι σήμερα
Σαν βαρύ φορτίο μέσα στα κύτταρά του [/I]
[B]Η σύγκρουση των ψυχών έχει πάντα το ίδιο τέλος ,
Την ίδια αρχή , μια καινούργια μάχη μέχρι τελικής πτώσεως ..[/B]
[I]Έχω καιρό να μιλήσω
Έχω καιρό να ταξιδέψω προς ετούτα τα μέρη [/I]
Γιατί απλά δεν ξέρω σε ποιους να απευθυνθώ
Γιατί δεν ξέρω ποιοι θα με καταλάβουν ..
[B][I]Ξέρω ότι θα γίνω απλά ένας καινούργιος στόχος
Μιας καινούργιας αντιπαράθεσης
Θα μου καρφώσουν μια καινούργια ταμπέλα
Και θα προσπαθήσουν να με καθοδηγήσουν
Στο όνομα της δικής τους δημοκρατίας [/I][/B]
[B][I]Γύρισα πίσω από ένα μεγάλο ταξίδι μηνών
Στα άδυτα της Avalon
Έγινα σοφότερος εντός μου
Σκούριασα από την υγρασία εκτός …[/I][/B]
[I]Γύρισα και βρήκα τους αγαπημένους μου ανθρώπους
Στην ίδια εκκίνηση να ακονίζουν τα νέα τους όπλα
Μαζικής καταστροφής
Κι εγώ ένιωθα να είμαι στη μέση
Άμαχος πληθυσμός
Να κοιτάω τον ουρανό αποσβολωμένος [/I]
Λόγια , λόγια , πάλι λόγια , να ισοπεδώνουν το δικό μου φανταστικό κόσμο
Που χτίζω κάθε βράδυ πάνω στην άμμο
Να κροταλίζουν τα δόντια τους μέσα στις σάρκες μου και να με ξεσκίζουν
Για το έπαθλο της επιβολής
[B][I]Δεν είμαι , ούτε με αυτούς , ούτε με τους άλλους
Είμαι με αυτούς που σιωπούν
Και η σιωπή τους μου τρυπάει τα κόκαλα
Η μόνη μου προίκα ετούτο το μυαλό
Που το εκθέτω μέσα στην βροχή
Με τα όξινα αναπάντητα [/I][/B]
[I]Μερικά εκτάρια ζωής καλλιεργώ στις δικές μου φαντασιώσεις
Κάθομαι στη μέση να με λιθοβολήσετε
Εγώ είμαι ο ένοχος που θα εκτωνόσετε τα βασικά σας ένστικα [/I]
[B]Ελάτε να με βρείτε
Παραπόνων και αχαριστίας γωνίας μένω
Μετά το μεγάλο δρόμο
Δίπλα από το μεγάλο Super Market
Που ψωνίζετε την επόμενη στιγμή σας [/B]
[I]William ανηφορικός ο καινούργιος δρόμος που διάλεξες
Μη φοβάσαι ο θάνατος είναι καμιά φορά πιο γλυκός
Και από τα παλιά γλυκά του κουταλιού που σου έφτιαχνε η Γιαγιά σου [/I]
[B]Λόγια και ζωές , άνθρωποι και ποντίκια στις ίδιες τρύπες
Κάτσε στον ήλιο για να μη κουραστούν να σε ψάχνουν [/B]
[I]Ο πόλεμος μόλις τώρα αρχίζει [/I]
[B][I]Κι εγώ θα μείνω εδώ στα φανερά , χωρίς ανάχωμα
να περιμένω το τέλος , σαν παράπλευρη απώλεια χωρίς καμιά αναστολή [/B].
[U][B][I]Η μόνη μου προίκα αυτός ο Θάνατος ...[/I][/B][/U]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ένα τυπογραφικό λάθος είμαι , που γεννήθηκε μέσα σε ανάποδες λέξεις | | | |
|
Helene52
08-02-2008 @ 04:18 | ::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | | arxagelos
08-02-2008 @ 04:41 | απολυτα κατανοητο............. ::yes.:: | | anthrakoryxos
08-02-2008 @ 05:15 | Λόγια και ζωές , άνθρωποι και ποντίκια στις ίδιες τρύπες
Κάτσε στον ήλιο για να μη κουραστούν να σε ψάχνουν
Ο πόλεμος μόλις τώρα αρχίζει
Κι εγώ θα μείνω εδώ στα φανερά , χωρίς ανάχωμα
να περιμένω το τέλος , σαν παράπλευρη απώλεια χωρίς καμιά αναστολή .
Η μόνη μου προίκα αυτός ο Θάνατος ...
Εδώ στα φανερά, μπορεί κάποιος μόνο να έχει τον θάνατο για προίκα, μένοντας ως το τέλος..
΄!!!!!!!
| | επισκέπτης
08-02-2008 @ 06:20 | ....καμιά φορά αυτοί που σιωπούν είναι εκείνοι που κάνουν τον
πιο εκκωφαντικό θόρυβο.... και οι πιο ξεκάθαροι...
για μένα τουλάχιστον έτσι είναι... ελπίζω να το καταλαβαίνουν
κι άλλοι αυτό ::rol.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
10-02-2008 @ 12:23 | Ο πόνος σιωπή φέρνει και ένα πιο καθαρό μάτι
Όμορφο ότι έγραψες
Μαζί σου κι εγώ | | ALIROS
25-09-2013 @ 10:14 | ::angel.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
25-09-2013 @ 15:14 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | athos.ioannou@gmail.com
25-09-2013 @ 15:34 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: καλο!! | | Ηypocrisy
25-09-2013 @ 16:56 | ξερεις αγαπημενε ξερεις
.
Κάτσε στον ήλιο για να μη κουραστούν να σε ψάχνουν
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
