stixoi.info: Περίληψη ενός διαχρονικού γεγονότος

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Περίληψη ενός διαχρονικού γεγονότος

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130395 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Περίληψη ενός διαχρονικού γεγονότος

Οι στίχοι του Ορφέα όπως πάντα ανήκουν στον Ορφέα

Ορφέας
Στο σπίτι που μπήκαμε ζει κάποιος άλλος.
Τις νύχτες ζωγράφιζε στα λευκά είδη υγιεινής
μενεξέδες και τριαντάφυλλα.
Ύστερα χτύπαγε τις παλάμες του
κι έφευγε μαγικά στην ομίχλη πίσω απ’ τον τοίχο.
Ζήτησες να σε πάρω ανφάς σε ασπρόμαυρο
- για να κλέψεις τα μυστικά του.
Θα σε θυμάμαι από τον ήχο του νερού που κυλούσε στα χέρια σου
όταν πλενόσουν για να βγάλεις φτερά.
Οι μενεξέδες λύγισαν στο πέρασμα του αέρα σου,
τα τριαντάφυλλα χάθηκαν στην ανάμνηση του νερού.
Θυμάμαι τα χέρια σου να με αφήνουν εκστατικά.
Γλιστρούσες με ευγνωμοσύνη σε άλλη ζωή
Στην άλλη ζωή του ζωγράφου
- της τύχης που μας καίει με τα μεγάλα της δάκρυα.

Ισιδώρα
Το σπίτι που μπήκαμε ήταν το Παλάτι της Κίρκης
Σου είπα ποτέ να μην πάμε εκεί…
Φοβόμουν τόσο αυτές τις μεταμορφώσεις…
Στις εντομές των σιωπών μας
μυστικοί συριγμοί ακούγονταν από κατώγεια χάσματα
Στους πίδακες των κήπων παγώνια
με ορθάνοιχτες βεντάλιες
αναδείκνυαν τις οπές των φόβων μας
σε φόντο από πολύχρωμες παρηγοριές
Στις σκάλες σέρνονταν ερπετά
που κροτάλιζαν στον ήχο του σύμπαντος
Και εσύ μου μιλούσες και μου μιλούσες…
για λεπιδόπτερα και ωραία παραδείσια πτηνά…
Σου είπα ποτέ να μην πάμε εκεί

Η μυστική μας εγκατοίκηση στο τρομώδες σπήλαιο,
οι διάλογοι μέσα στη νύχτα
και εκείνο το δυνατό ποτό που τόσο άπληστα ήπιαμε
μας αιχμαλώτισε στη στροφή του χρόνου
Τώρα μνήμες συνθέτουν τον καμβά του απομεσήμερου
Μενεξελιά χρώματα, κυματιστοί παλμοί και ελπίδες,
που φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα χάνονται
-ψυχαί εφήμεραι-
και ο πόνος στάζει αργά μέσα στον ύπνο,
όπως η στέγη που δεν μπορεί να συγκρατήσει το βάρος της.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

μίλα μου σαν τη βροχή ... είμαι παιδί και μαθαίνω

Helene52 08-02-2008 @ 08:51	Μενεξελιά χρώματα, κυματιστοί παλμοί και φτερωτές ελπίδες, που φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα χάνονται -ψυχαί εφήμεραι- και ο πόνος στάζει αργά μέσα στον ύπνο, όπως η στέγη που δεν μπορεί να συγκρατήσει το βάρος της. ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
anthrakoryxos 08-02-2008 @ 09:06	Χωρίς πολλά λόγια: Υπέροχο!!
AlexSAI 08-02-2008 @ 11:30	::up.:: ::up.:: ::yes.::
arpistre 08-02-2008 @ 15:41	!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο