| |
[align=center]Ερωτεύτηκα τα χέρια σου και τη ψυχή σου
ταξίδεψα στα όνειρά σου
τα φιλιά σου εξωτικά μέρη
ψιθύρισα το πόσο σ'αγαπώ στον άνεμο
να το πάρει μαζί του
μην το ακούσεις και φοβηθείς...
Η καρδιά επαναστάτησε τώρα
έγινε ένα με τη λογική
και μου φωνάζουν μακριά από εκείνον
Ότι υπάρχει εκεί έξω ο άνθρωπος
που θα μ'αγαπήσει γι'αυτό που είμαι
που τα δικά μου όνειρα θα τον νοιάζουν
που θα έχει ζωές όσες και τα χαμόγελά μου
Κι όταν τ'αστέρια σε πάρουν απ'το δρόμο μου,
γιατι αρχίζει η καρδιά και χτίζει κάγκελα,
θα έρθει το δικό μου το φεγγάρι
που τόσα χρόνια κοίταζε από ψηλά
θλιμμένο τη ζωη μου
και θα με πάρει αγκαλιά
θα με νανουρίσει
θα μου πει πως μ'αγαπάει
θα με κάνει φεγγάρι δίπλα του
κι ο ουρανός απ'την αγάπη μας
θα γεμίσει φεγγάρια[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
