| |
Στην παλάμη σου απλώθηκαν οι λέξεις
Σαν αγκάθια που τα κλείνεις στη γροθιά
Σα φωνή που δεν μπορείς να την αντέξεις
Γιατί τρέμεις κάθε πού'ρχεται κοντά...
Σαν τα φώτα που σου πνίγουν το σκοτάδι
Όταν θέλεις να ξεφύγεις μοναχός
Σαν τη τρέλα που σε σίμωσε το βράδυ
Όταν έγειρε στην πίκρα ο λυγμός...
Κι όλο αναίτια σκορπίζεται ο χρόνος
Σαν αλάτι που διαλύεται στο κύμα
Κι όλο μέσα μου βυθίζεται ο πόνος
Για να δώσει στην καρδιά μου ένα σχήμα...
Τα δωμάτια δεν άντεξαν τη θλίψη
Με το χάδι μου σωριάστηκαν οι τοίχοι
Βγήκα έξω για να βρω τί μού'χει λείψει
Και μου χίμηξαν της θύμησης οι λύκοι...
Εφιάλτες μου παγώνουν την ελπίδα
Στη σκιά μου όμως είσαι οδηγός
Σαν παράτολμη στη δύση ηλιαχτίδα
Που πλημμύρισε τη νύχτα μου με φως...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
