| |
[align=center][font=comic sans ms]Καθώς πισωγυρνώ, κοιτώ
Νιώθω ένα τσίμπημα, κάπου πονώ
Αισθάνομαι την πληγή που ανοίγει ξανά
Κι ακούω το αίμα π’αναβλύζει συχνά…
Κάπου εκεί επιστρέφεις κι εσύ
Σαν μια ανάμνηση, εικόνα θολή...
Μέσα στο όνειρο κοιτώ την μορφή σου
Το όνομά σου σα πω μεμιάς θα βρίσκομαι μαζί σου…
Εκεί αποφάσισες να μείνεις
Για πάντα τόσο μοναχός
Γιατί σταμάτησες να δίνεις;
Γιατί αφού δεν είσαι φτωχός…
Τόσα πολλά είχες βαθιά
Μες την καρδιά κρυμμένα
Κάποτε στη δική μου αγκαλιά
Τα κράταγα σε βράδια ματωμένα…
Το κάποτε μοιάζει τόσο παλιά
Περάσανε τα χρόνια
Γίνανε θάλασσες και τα βουνά
Και λιώσανε τα χιόνια…
Τι κι αν ο καιρός περνά
Και πίσω δεν γυρίζει
Εσέ αγάπη μου γλυκιά
Ο ήλιος σε θυμίζει…
Κι είναι ο ήλιος πάντοτε
Ψηλά στον ουρανό
Και μόνο σα σβήσει κάποτε
Θα πάψω να σου λέω «σ’αγαπώ»…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
