| |
| | κοινωνία ποιήσεως ii |  | | | καλημέρα | | |
ξέρεις, αγαπημένε μου άγνωστε αναγνώστη
η μοναξιά είναι πιο σκληρή με τόσους γύρω.
το έχεις βιώσει φαντάζομαι κι εσύ
σε συναθροίσεις ανούσιες ανούσιων ανθρώπων
έτσι ως συνομιλούν μονάχα για τα «έχειν» τους
πάντοτε σε φριχτό πληθυντικό
πάντοτε έχοντας στη σκέψη τα «πολλά» , τα «όλα»
και αγνοώντας – ω! μέγιστη πλάνη των θνητών-
πως μέσα στην απληστία κρύβεται
η επιβεβαίωση της ματαιότητά μας.
ξέρεις αγαπημένε μου άγνωστε αναγνώστη
απ’ τη στιγμή που ήρθα στο φως προετοιμάζομαι
για τον επίλογο , τον απολογισμό μου
διαβάζοντας ξανά και πάλι και ξανά
τα λόγια μου
σαν γερασμένος υποκριτής με μνήμη ασθενική
που πια δεν υποκρίνεται, μα παίζει τον εαυτό του
υποκλινόμενος συνέχεια και λέγοντας
ευχαριστώ, ευχαριστώ
που δεν ευχαριστεί για τα χειροκροτήματα
-έτσι κι αλλιώς πάντοτε λιγοστοί
και δύσπιστοι ήταν οι θεατές του -
μα για την ευκαιρία που του δόθηκε
με τη φωνή, με τις κινήσεις των χεριών
και με τη δύναμη του εντός του, να ερμηνεύσει…
κι αυτό γιατί δεν θα θελα να ρθει η ώρα
που πρέπει να απολογηθώ για ότι παρέλειψα να πράξω
ή για το λόγο που αρκετά νωρίς αποχώρησα
απ’ τις κοινές φιλοδοξίες των ανθρώπων
δίχως να μπορώ με στέρεα φωνή που να μην τρέμει
να πω: «ναι, ό,τι έπραξα το έπραξα
εν πλήρει συνειδήσει»
ξέρεις αγαπημένε μου άγνωστε αναγνώστη
πέρα απ’ τις γαίες και το χρυσό
κληροδοτούνται και κληρονομούνται
και τ’ ατόφια , τ’ άδολα αισθήματα
κι εγώ μια τέτοια κληρονομιά θα θελα να αφήσω
στους απογόνους μου,
είτε σ’ αυτούς που βγήκαν απ’ τη σάρκα μου
είτε στους άλλους που βγήκαν μέσα από το λόγο μου,
απλά μιαν αφορμή για ανάμνηση
για όσα τους εχάρισα –σπάταλα μερικές φορές- αισθήματα
κληρονομιά που θα τους φέρνει
συχνά πυκνά μέσα στα μάτια
χαρά και δάκρυα μαζί …
γι’ αυτό κι αιώνες τώρα αγωνίζομαι να χτίσω
ανάκτορα στέρεα απάνω στην κατάρρευση
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 6
| | | | | | | |
| | http://luogointerno.blogspot.com/ | | | |
|
AlexSAI
13-02-2008 @ 23:08 | ::yes.:: ::yes.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
14-02-2008 @ 00:45 | Υπέροχο φίλε Χρήστο..
Να είσαι καλά.. Καλημέρα.. | | Ναταλία...
14-02-2008 @ 03:53 | ξέρεις αγαπημένε μου άγνωστε αναγνώστη
πέρα απ’ τις γαίες και το χρυσό
κληροδοτούνται και κληρονομούνται
και τ’ ατόφια , τ’ άδολα αισθήματα
κι εγώ μια τέτοια κληρονομιά θα θελα να αφήσω
στους απογόνους μου,
είτε σ’ αυτούς που βγήκαν απ’ τη σάρκα μου
είτε στους άλλους που βγήκαν μέσα από το λόγο μου,
απλά μιαν αφορμή για ανάμνηση
για όσα τους εχάρισα –σπάταλα μερικές φορές- αισθήματα
κληρονομιά που θα τους φέρνει
συχνά πυκνά μέσα στα μάτια
χαρά και δάκρυα μαζί …
γι’ αυτό κι αιώνες τώρα αγωνίζομαι να χτίσω
ανάκτορα στέρεα απάνω στην κατάρρευση
υπέροχοοοοοοοοοοοοοοοοο ::yes.:: ::up.:: | | nirbana
14-02-2008 @ 08:17 | ::hug.:: ::hug.:: | | Helene52
14-02-2008 @ 08:34 | Με όλους τους επάνω ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | justawoman
16-02-2008 @ 10:17 | η συνέχεια με επιβεβαιώνει... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
