ραγισμενοσ καθρεφτης
16-02-2008 @ 04:05 | ::cry.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-02-2008 @ 04:14 | Η ζωή ... σε μερικούς δίνει τα πάντα …. Και σε άλλους τα υπόλοιπα.
Τα λέει όλα.
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
ΕΛΕΑΝΝΑ
16-02-2008 @ 04:22 | να ζήσουμε μωρέ πρώτα κι ύστερα να πεθάνουμε γιατί αλλιώς δε λέει..συγχαρητήρια Αlex SAI που κατάφερες να μιλήσεις για ένα θέμα που εγώ προσποιούμαι ΄πως δεν υπάρχει ::whist.:: ::whist.:: το τραγούδι σου λέει ακριβώς αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας ::sad.:: | |
simela
16-02-2008 @ 04:27 | τον θάνατο τελικά ποτέ δεν τον συνηθίζει ο άνθρωπος.
ούτε στα 40 ούτε στα 60 ούτε στα 100...
Κι όταν χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο ένα ΓΙΑΤΙ σε βασανίζει πάντοτε.
Πολύ ωραίο, Alεξ!! | |
primavera
16-02-2008 @ 04:33 | δεν σε κατηγορεί κανένας
όλα είναι μέσα στην ζωή, και τα καλά και τα άσχημα!
λυπάμαι για αυτούς που έχασαν νέοι τη ζωή τους, λυπάμαι και αυτούς που θα ακολουθήσουν....κι ας είναι σκλήρό αυτό που λέω, εύχομαι να μην υπάρξει ούτε ένας στο μέλλον ::cry.:: | |
Ναταλία...
16-02-2008 @ 04:36 | ::up.:: ::cry.:: ::theos.:: | |
AndreasChristodoulou
16-02-2008 @ 05:49 | Τον Μιχαλη τον χασαμε πριν πολλα χρονια.Αλλα τωρα βρηκαν τα οστα του.Τα βαλανε σε ενα μικρο κουτι και τον θαψανε.Γυρω του η ελληνικη και κυπριακη σημαια
Νασαι καλα | |
Φεγγαροπετρα
16-02-2008 @ 06:37 | Εχασα και γω ενα προσωπο πολυ αγαπημενο.... τον δικο μου ανθρωπο πριν 9 χρονια στα 33 του.... Ποτε δεν μπορεις να το ξεπερασεις και περισσοτερο οι γονεις που μενουν πισω ορφανοι.... Οπως εγραψα και στο πρωτο μου βιβλιο, τραγικο να φευγει το παιδι πριν το γονιο, πριν τη δικη τους αναχωρηση...πληγη αγιατρευτη, τραυμα βαθυ,απεραντος πονος, τιμωρια μεγαλη .
Ομως η μοιρα γραφει για τον καθενα μας το δικο του δρομολογιο... Κουραγιο, δυναμη και ελπιδα μεχρι την ανταμωση..... | |
ΝΙΚΟΣ P
16-02-2008 @ 06:57 | ... ::cry.:: | |
nirbana
16-02-2008 @ 07:23 | Είναι αλήθεια ,η σκιά του θανάτου δεν ξεγελιέται,δε δωροδοκείται, δεν εξαγοράζεται.Δε γίνεται να πεις θα δω από άλλη οπτική γωνία αυτό που μου συμβαίνει, γιατί ο θάνατος έχει μια μόνο οπτική γωνία. Είτε σου αρέσει , είτε όχι. Αυτό που μπορείς να κάνεις με τον καιρό, είναι να πάρεις τη σκιά από το χέρι και να πορεύεσαι ήρεμα μαζί της.Κάπου θα κουραστεί, δεν αντέχει στο χρόνο και θα μείνει πίσω σου.Δε θα χαθεί, αλλά θα είναι πίσω σου και σιγά σιγά θα ξεθωριάσει.
Έ χασα κι εγώ αγαπημένους... | |
jedleman
16-02-2008 @ 07:35 | τι να πώ και γώ τώρα?μεχρι στιγμής με φύλαξε ο θεος απο τέτοια
μέχρι τώρα.παθαίνω στη σκέψη αυτή να χάσω ένα δικό μου άνθρωπο
παντως αλεξ έγραξες ενα ξεχωριστό κομμάτι που αγγίζει όλους τους ανθρώπους.μπραβο σου φίλε μου.και ο θεός να μας φυλάει όλους
| |
Helene52
16-02-2008 @ 07:46 | ::up.:: ::cry.:: ::theos.:: | |
dragoste
16-02-2008 @ 09:38 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Απλά σιωπώ... | |
tinios
16-02-2008 @ 10:06 | Δύσκολο θέμα, πολύ καλό το αποτέλεσμα! | |
spil †
16-02-2008 @ 12:01 | Σωστή η ενέργεια, σωστά καμωμένη ! | |
D-Asimos
16-02-2008 @ 20:34 | ΘΑΝΑΤΟΣ= Μια περιπέτεια με το άγνωστο... (ας αργήσουμε να τη ζήσουμε) | |
NIK-TSIK
27-02-2008 @ 01:09 | ο γέρος βλέπει το Χάρο να ρχεται και χώνεται σε μια τάξη Νηπιαγωγείου."Τι κάνεις εσύ εδώ;",τον ρωτάει ο Χάρος...
"μαμ",ψελίζει ο γέρος,αφού εκείνη την ώρα τα νήπια έτρωγαν.
"Α, οκ! μετά όμως θα ...πάμε... α τ α",απαντάει ο Χάρος...
sorry για το ανέκδοτο,αλλά ο ξαφνικός ο θάνατος νέου ανθρώπου δ ε ν παλεύεται ::cry.:: | |
 |
