| |
[align=center]Ήσουν ένα 30φυλλο που απ’ την ομορφιά του εγώ τυφλώθηκα,
Τα αγκάθια όμως δεν είδα και τυφλώθηκα.
Στα χέρια πήγα να το κρατήσω απαλά,
Μα τα αγκάθια του με πλήγωσαν βαθιά.
Όσο κι αν πονάω δεν θέλω να το αφήσω,
Γιατί φοβάμαι πως χωρίς αυτό δεν μπορώ πλέον να ζήσω.
Ποτάμι τρέχει το αίμα από τις πληγές,
Όσος καιρός κι αν περάσει θα μείνουν ανοιχτές.
Θα είναι εκεί να μου θυμίζουν τι πέρασα για σένα,
Πως κάθε βράδυ σε ζητάω απεγνωσμένα.
Δεν ξέρω τι άλλο πια να κάνω,
Τον πόνο που νιώθω λίγο να γλυκάνω.
Όσο κι αν θέλω να το ξεχάσω δεν μπορώ,
Ό,τι κι αν κάνω, όσο κι αν προσπαθώ.
Γι’ αυτό και φεύγω τώρα μακριά σου,
Αφού δεν κατάφερα να έχω ένα κομμάτι από την καρδιά σου.
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
