| |
Στην πέτρα φύτεψες λουλούδι για να ανθίσει
Πήρες τους δρόμους της σιωπής
Δάκρυ να βρεις να το ποτίσεις, αφού δάκρυ δεν είχες πια δικό σου
Στην πέτρα λάξευσες το Όνειρο που γέννησε εφιάλτες.
Τώρα στην άκρη των καιρών γυρεύεις κρίνο του Μάιου
Δύναμη να σου δώσει και ψυχή...
Μα η πέτρα σε παρηγορει
Καθώς το δάκρυ το στερνό σου την ξεπλένει
Και αφήνει να φανερωθούν γράμματα που δεν έγραψες.
Τράνεψε το λουλούδι τώρα πια
Το άρωμα σκορπά από την ανατολή της νιότης ως την δύση
Για να σου δώσει απλόχερα τα όσα σου έχουνε στερήσει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
