| |
| | Για Πάντα |  | | | Η επέλαση της Αυγης...... | | |
[B]Νοέμβρης ήτανε θαρρώ
Το τρένο έκανε μια στάση στη μεταμεσονύκτια διαδρομή του
Κοίταξα απ' το παράθυρο.
Το φως το τεχνητό έλουζε την πλατφόρμα κι έσκιαζε το φως των αστεριών .
Δεν έψαξα για φεγγάρι. Ανθρώπους γύρεψε η ματιά μου.. Λιγοστοί οι ταξιδιώτες που περίμεναν την σειρά τους να επιβιβαστούν ..
Σε είδα εκεί χωρίς αποσκευές , σαν να μη γύρευες τίποτα. Ούτε τρένο να περίμενες μέσα στη νύκτα. .Σε μια στιγμή , του χρόνου αναπνοή, κοιταχτήκαμε. μέσα απ' το τζάμι .Μου χαμογέλασες ,στο ανταπέδωσα φευγαλέα με απορία σηκώνοντας το φρύδι. λες κι έκανα σινιάλο ,η απρόσεκτη ,ν' ανέβεις .
Μ΄ένα σάλτο εφήβου ανέβηκες . Η θέση απέναντι μου ήταν άδεια, την κατέλαβες
Τάχασα. Μου έπεσε το σημειωματάριο που έγραφα, απ' τα χέρια. Με πρόλαβες, έσκυψες το πήρες και σαν να ήταν το φυσικότερο πράγμα στο κόσμο άρχισες να διαβάζεις την πρώτη σελίδα. Εγώ σώπασα . Κακός οιωνός η σιωπή μου σκέφτηκα ...;Έφερα το δεξί μου χέρι στο στήθος ενστικτωδώς να κουμπωθώ. Αλλά κουμπιά δεν βρήκα . Την καρδιά μου μόνο άκουσα να κτυπά. «Σκάσε , της είπα ,μη κάνεις θόρυβο δεν είμαστε μόνες»
Διάβασες την πρώτη σελίδα , δεν προχώρησες. στην επόμενη.. «Διακριτικός». σκέφτηκα.( μετά κατάλαβα ότι αδιαφορία ήταν)
Χαμογελούσες άνετα, με κοίταζες θαρρετά, σχεδόν από θέση ισχύος , κι άλλαζες κουβέντα σαν τα πουλιά που αλλάζουν τη μελωδία στη φωνή τους ,χωρίς μαέστρο . Αλφάδι η ματιά σου , δεν κατέβαζα τα μάτια, δεν ξέρω να το κάνω, αλλά κοκκίνιζα ...;...Δεν το πρόσεξες,, τίποτα δεν έδειχνες να προσέχεις, να σε εντυπωσιάζει σαν να μην είμαστε ΔΥΟ άγνωστοι μόνοι σ' ένα τραίνο μέσα στην νύχτα. ΄Έμεινα ξάγρυπνη να περιμένω να σ' ακούσω να μου μιλάς για τ'αστέρια, το φεγγάρι ,τους θεούς..
Σε άκουγα μαγεμένη, αλλά προσπαθούσα να μας επαναφέρω στην πραγματικότητα του ταξιδιού, να μη το χάσουμε στου τρένου την ορισμένη διαδρομή που δεν θα άλλαζε για χάρη μας στην επόμενη μέρα, ακόμη κι αν το ζητούσαμε από τον τραβαγιέρη ή από τον Θεό
.Δεν μου απαντούσες. Δεν με άκουγες .Κάποια στιγμή ένοιωσα ότι μιλούσα μόνη μου. Και ξαφνικά σε ρώτησα.
« Σε ποια στάση θα κατέβεις» ?Αυτή τη φορά μου απήντησες !
«Στην επόμενη.!» Α! έκανα δήθεν αδιάφορη και μόνη μου πάλι μονολόγησα- (ούτε γι αυτό δεν με ρώτησες- ).Εγώ θα κατέβω , Τέρμα , είπα!!!!!
Η επόμενη στάση δεν άργησε .Ανάλαφρος, χαρούμενος ,γελαστός άνετος ξεκούραστος σαν να μη είχες ζήσει την αγρύπνια της Νύχτας μας, σηκώθηκες από το κάθισμά σου . Πήρες το σημειωματάριο μου και εκεί στα όρθια έγραψες βιαστικά: «ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ»
Με μια δρασκελιά., την ίδια, κατέβηκες απ το τραίνο
Είχε ξημερώσει. Η επέλαση της Αυγής απομάκρυνε ακόμη μια νύχτα απ τη ζωή μου.. Το τρένο συνεχίζει το ταξίδι να φτάσει στο τέρμα
http://ligery.pblogs.gr
.[/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | λυγερή | | | |
|
Φαληρέας
19-02-2008 @ 00:30 | "Η επέλαση..."!!!
Πολύ ωραίο!!!
::theos.:: ::love.:: ::hug.:: | | MARGARITA
19-02-2008 @ 00:30 | όμορφη και περιγραφική η γραφή σου Λυγερή....για πάντα λοιπόν θα σε θυμάται ο άγνωστος άντρας.... | | Helene52
19-02-2008 @ 00:49 | Πάρα πολύ όμορφο ::theos.:: ::love.:: ::kiss.:: | | TAS
19-02-2008 @ 01:32 | το τραίνο θα συνεχίζει για πάντα το ταξίδι ,Λυγερή.. | | Ναταλία...
19-02-2008 @ 02:35 | όμορφη αφηγηση ::yes.:: ::up.:: ::love.:: | | nirbana
19-02-2008 @ 07:35 | πολύ ευαίσθητη και τρυφερή η αφήγησή σου Λυγερή..
ο άγνωστος άντρας, ένα νήμα αδιόρατο, λεπτό
που κάτι ενώνει, έστω για και για λίγο.. | | AETΟΣ
19-02-2008 @ 11:19 | Πολύ ωραίο!
::smile.:: | | λυγερή
20-02-2008 @ 09:25 | Καλοί μου φίλοι σας ευχαριστώ για την ευγενική σας επίσκεψη και τα καλά σας χσόλια.
Να διευκρινήσω ότι περί μύθου πρόκειται, δεν είναι βιωματική ιστορία, κάτι σαν νουβελίτσα είναι εν συντομία,
Τό λέω αυτό γιατί έχω λάβει στο email μου παρηγορητικά μηνύματα.!!!!!!!
Βέβαια σε σένα φιλαράκο ΦΑΛΗΡΕΑ θα απαντήσω ιδιαιτέρως
κι αυτό γιατί έπιασες την.....λεπτομέρεια ," Την επέλαση της Αυγής"
Με την αγάπη μου σε όλους σας
http://ligery.pblogs.gr | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
