Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τέλος εποχής
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269428 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τέλος εποχής
 
Ήσουνα το πέλαγος
κι ήμουνα τ' αστέρι
στο ξερό τοπίο σου
ήμουν η φωτιά.
Σού 'δωσα ένα όνειρο
κι ένα καλοκαίρι
σού 'δωσα μια θάλασσα
πήρα ερημιά.

Άνοιξα την πόρτα μου
μόνο στον αέρα
να γεννά αντίλαλο
να μυρίζει ηχώ.
Να ' ρχεσαι σαν είδωλο
απ' τον κάβο πέρα
να κερνάς την έρημο
με κρασί φτηνό.

Άπλωσες τα σύννεφα
μόνο μ' ένα ''γεια σου''
θέρισες γεννήματα
μ' άφησες μισή.
Άνοιξα την πόρτα μου
πάλι στο βοριά σου
ήρθανε οι θύμησες
έλειπες εσύ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 21
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δε θέλω να μπαίνω στις ψυχές των ανθρώπων με λασπωμένα παπούτσια..
 
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
22-02-2008 @ 15:06
Μπάβο Κατερίνα! Μπράβο!
Έχεις ταλέντο.
Νομίζω ότι είναι στίχοι για μελοποίηση.
boutzis
22-02-2008 @ 15:06
Γλυκό είναι!!! ::wink.::
iokasth
22-02-2008 @ 15:10
Απλωσες τα σύννεφα
μόνο μ΄ενα γειά σου
θέρισες γεννήματα
μ΄αφησες μισή.

θλιβερά μου μίλησε.. μα μου άρεσε πολύ.!
Καλό σου ξημέρωμα
ΝεφΕλλη
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
22-02-2008 @ 15:20
Ναι, είναι λίγο θλιμμένο
αλλά αφήνει μια ωραία αίσθηση
γιατί το έγραψε με έμπνευση.
nirbana
22-02-2008 @ 15:35
και τα θλιμμένα έχουν την ομορφιά τους..
άλλωστε η ζωή δεν έχει μόνο ρόδα,
έχει κι αγκάθια που μας χαρίζουν την πείρα
και τη σοφία...
καλό ξημέρωμα..
TAS
22-02-2008 @ 16:34
Ανοίγω και την δική μου πόρτα να μυρίσω την ηχώ σου ..

αίσθηση..
angelaki*
23-02-2008 @ 00:25
άνοιξα την πόρτα μου πάλι στο βοριά σου...
αφήνει αίσθημα ανάμνησης πικ΄ρης και γλυκειάς μαζί...
::hug.:: ::up.:: ::love.::
AlexSAI
23-02-2008 @ 02:03
::up.:: ::up.:: ::yes.::
ΝΙΚΟΣ P
23-02-2008 @ 03:17
ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ! ::yes.::
isidora
23-02-2008 @ 06:50
Πολύ -πολύ ωραίο ::up.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
23-02-2008 @ 08:47
Τέλειο!
::up.:: ::theos.:: ::up.::
Helene52
23-02-2008 @ 09:09
Ήσουνα το πέλαγος
κι ήμουνα τ' αστέρι
στο ξερό τοπίο σου
ήμουν η φωτιά.
Σούδωσα ένα όνειρο
κι ένα καλοκαίρι
σούδωσα μια θάλασσα
πήρα ερημιά.
Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό ό ό ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
uraniace
23-02-2008 @ 09:55
υπεροχο ,υπεροχο ::up.:: ::theos.:: ::kiss.::
λυγερή
23-02-2008 @ 09:56
Εγώ πάλι τι να πώ που νόμισα πώς το γραψες για μένα?

Πάει θα το έχω μάθει το μεθύσι εγώ πριν φύγω από δώ.

http://ligery.pblogs.gr
nirbana
23-02-2008 @ 10:00
είχες τέτοια εμπειρία, καλή μου?
συν-παθούσες δηλ.????
μαρίλλη
23-02-2008 @ 14:12
Εσύ άπλωσες τα σύννεφα
κι εγώ όπως λέει ο TAS ανοίγω τη πόρτα μου να μυρίσω την ηχώ σου.
Καλό ξημέρωμα να έχεις
kleisto parathyro
23-02-2008 @ 21:45
Κατερίνα εσύ μας κέρασες κρασί σπάνιο, και με μοναδικούς συνδιασμούς αρωμάτων, δε φταίμε εμείς που τόφτιαξες με τόση έμπνευση!
echo
24-02-2008 @ 04:26
Όμορφη γραφή, μεστή, με ωραίες λέξεις πλεγμένη.
Κι ο ρυθμός, οι ρίμες... ωραίο, μπράβο σου!!!
swordfish
25-02-2008 @ 01:42
Είναι τραγούδι από μόνο του. Έχει tempo.
ΕΛΕΑΝΝΑ
25-02-2008 @ 10:21
υπέροχο ,μελωδικό,το διαβάζεις και είναι σαν να το τραγουδάς. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
D-Asimos
27-02-2008 @ 17:33
ΠΑΡΕΠΕΙΠΤΟΝΤΩΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕΣ ΠΩΣ ΑΔΕΙΑΣΕ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΟΥ... ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ ΠΙΝΩ ΔΕΥΤΕΡΟ (ΚΡΑΣΙ). ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ! ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ (ΚΑΙ ΗΔΗ) ΑΣΜΑ! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο