Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αντικατοπτρισμός
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αντικατοπτρισμός
 ένα παλιό σβησμένο...καλημέρες
 


[color=black][font=georgia]Γλάρου ανεμοπτέριση κι εγώ
- στη σκιά σου πετώ
Οι ανάσες του πευκώνα με λυγίζουν
- ως σκέψη
Μετρώ της ίριδος τα χρώματα , μικρό φτυαράκι παιδικό
- ξεχασμένος...


Γνέφει στα ακροκύματα ηλιόσταλες η άρμη
στην άμμο την ολόξανθη τα μύρια των στιγμών μας,
ένα προς ένα τα μετρώ , σαν του ουρανού τα άστρα
εχτές, πριν χρόνια άπειρα ... θυμάσαι αγαπημένη ?

Βράχια ανεμοσπάραχτα σε μυστική αγκάλη
χρονοσκαμμένα μα άφαντος ο γλύπτης των χειμώνων.
Τώρα , σπηλιές οι αντίλαλοι, η ηχώ του έξω πελάγου
γέλιο γλυκόπιοτο σφαλούν σε πέτρινα κελάρια.

Ακολουθώ οστρακογραμμές, άδειες πορφύρες βρίσκω,
γοργόνες κοκκινόδετες , ιώδιο , πικροδάφνες...
Ένα σπουργίτι ακολουθώ σα χάνομαι στον ήλιο,
πράσινο θρόισμα αγροικά στο μίσχο των ματιών μου,
μέρα δαντελοφόρετη, Θεών παλιών αργία,
ημέρα καλοκαιρινή ανθρώπων κατευόδι,
τα χείλη σαν αγγίζουνε τα αφόρετα κοράλια.


Κλείνω τα μάτια , μα πανιά συνέχεια φουσκώνω,
με αγιάζι ονειροπάντρεμα δυο λέξεις , χίλια ξόρκια..
Να! ταξιδεύω στα ρηχά, μα το γυαλό δε βρίσκω
Ψάχνω σε σύννεφων θωριές μεταξωτή μορφή σου,
εικόνα ανεμοχάλαστη και ανθρωποκρυμμένη,
σα θάλασσα ξυπόλυτη σε αμμουδένια κάστρα,
να μου χαλάς κρυφόπλωρα, να μου σκαρώνεις τόσα...

....

Ξεμακραίνει το καραβάνι κι εγώ
- στη δροσιά σου ξεχνώ
Οι ανάσες του φοίνικα με χαρίζουν
- ως μνήμη
Μετρώ της ίριδος τα χρώματα , βεδουίνων χιτώνας λευκός
- άνεμος...[/color][/font]



{Α}


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη
 
Helene52
04-03-2008 @ 23:50
ένα προς ένα τα μετρώ , σαν του ουρανού τα άστρα
εχτές, πριν χρόνια άπειρα ... θυμάσαι αγαπημένη ?
Α π ί θ α ν ο ::theos.::
Καταπλητικό ::love.::
Εξαίσιο .......... ::theos.::
Ektoras_ath
05-03-2008 @ 01:05
::up.:: ::yes.::
flowersmoon
05-03-2008 @ 01:38
::yes.:: ::wink.:: ::yes.::
arpistre
05-03-2008 @ 02:01
τι τα σβήνεις; άσ' τα να ωριμάσουν
δε βλέπεις πώς γίνονται;
(το αποκάτω σχόλιό σου science fiction;)
uraniace
05-03-2008 @ 04:00
::up.:: ::theos.::
ΣΟΥ ΑΞΙΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ...
uraniace
05-03-2008 @ 09:58
::hug.:: ::hug.::
TAS
05-03-2008 @ 12:56
ανάσες φοίνικα ..
Maria Olsen
05-03-2008 @ 13:49
Πολύ όμορφο, ομολόγησέ το κι ας είναι σωστό ::razz2.::
(Διάβασα το σχόλιό σου στην Έξαψη του Μπάλι χαχα) ::naugh.::
D-Asimos
05-03-2008 @ 14:01
ΩΡΑΙΑ ΓΡΑΦΗ ΣΠΛΑΤΣ!
kleisto parathyro
05-03-2008 @ 15:57
ευχαριστώ!!!
εύγε!!!
ψιτ-ψιτ
05-03-2008 @ 22:55
..........σαχλαμαρες
balistreri
06-03-2008 @ 03:13
το θυμάμαι...

έχει κέφια ο ντρογμά...και φέρνει βόλτες ο φοσμπά... ::whist.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο