| |
| | Συχωρεμένα και ευλογημένα |  | | | afieronete se oli tin parea pu tha giortasi simera stin Alexandroupoli | | |
ΣΥΧΩΡΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι μία ευχή που μοιράζεται ανάμεσα στους κατοίκους της ΘΡΑΚΗΣ. Την λένε στα χωριά και στις πόλεις την Κυριακή βράδυ πριν από την Καθαρή Δευτέρα. Είναι ένα από τα παλαιότερα θρακιώτικα έθιμα. Ανήκει στην λαϊκή παράδοση και σχετίζεται με τον αποχαιρετισμό του χειμώνα. Στην ουσία σηματοδοτεί την αλλαγή των εποχών που είχε και έχει τόσο μεγάλη σημασία στην αγροτική ζωή. Για τον Μάρτη υπάρχουν διφορούμενες απόψεις. Μερικοί το θεωρούν ως αρχή του χρόνου. Άλλοι το λένε τρελό μήνα και επιμένουν ότι το χαρακτηριστικό του είναι η απότομη αλλαγή λιακάδας με την παγωνιά. Λαϊκά κατονομάζεται παλουκοβγάλτης και παλουκοκαύτης επειδή εκεί που νομίζεις ότι ο χειμώνας έφυγε απότομα ξαναγυρίζει στο κρύο και αναγκάζεσαι να βγάλεις τα παλούκια από το χωράφι σου(αφού τα καυσόξυλα τελειώσανε) και να τα κάψεις. Αυτό το έθιμο είναι σταθερό άσχετα αν η ημερομηνία της ευχής αλλάζει ανάλογα με το πότε πέφτει η Καθαρή Δευτέρα. Ο κουρασμένος χειμώνας ,που μας ταλαιπώρησε με τα χιόνια και την παγωνιά, δίνει την σκυτάλη στην χωρατατζού και ηλιόλουστη άνοιξη που έρχεται γελώντας κρατώντας στα χέρια της ανθισμένα λουλούδια .Οι Θρακιώτες επιμένουν ότι το έθιμο το τηρούσανε επί τουρκοκρατίας και επιθυμούνε να το κρατήσουν ζωντανό μέχρι και τις ημέρες μας. Καλά κάνουνε!
Οι χωριάτες του χωριού μαζεύονται στο σπίτι του γηραιότερου κατοίκου κουβαλώντας πίττες (τυρόπιτα, χορτόπιτα και όχι κρεατόπιτα),βραστά αυγά, τυρί και κόκκινο κρασί. Το σπίτι γεμίζει φωνές και τραγούδια.Γλεντάει όλο το χωρίο και κοντά στους ενήλικες χαίρονται και τα παιδιά. Τα μικρά και μεγάλα παιδιά συγκεντρώνονται στο μεγάλο δωμάτιο ή στην αυλή γύρω από ένα κρεμασμένο κομμάτι από χαλβά .Αυτός ο χαλβάς είναι σαν μαντολάτο με μπόλικο σουσάμι παρασκευάζεται ειδικά για αυτή την περίσταση και πουλιέται μόνο αυτές τις ημέρες. Το κρεμασμένο ,από ένα δοκάρι, σκληρό χαλβά συμβολίζει ίσως την μοίρα ή την τύχη του νέου έτους. Κυνηγώντας το θέλουν να βγούνε τυχεροί και νικητές. Κανόνας του παιχνιδιού είναι να μην ΄΄κλέψουνε΄΄. Να κρατήσουνε τα χέρια τους πισώπλατα και να προσπαθήσουν να αρπάξουν και να δαγκώσουν το χαλβά. Τα κοκκινισμένα προσωπάκια πασπαλίζονται με γλυκά ζουμιά και σουσάμι. Τα χέρια τους κολλάνε στα πάντα και οι νοικοκυρές ταλαιπωρούνται ημέρες για να καθαρίσουνε τα σπίτια τους αλλά το έθιμο το απαιτεί! Τα τραγούδια και οι ρυθμικοί χοροί ,που ζωντανεύουν και έναν πεθαμένο ,συμπληρώνουν την εικόνα αυτής της γιορτής.Το κόκκινο κρασί ρέει και το φαγοπότι κρατάει μέχρι αργά και όλοι κάνουν αστεία και πλάκα στους γύρω τους. Ο νικητής, αυτός που θα καταφέρει περισσότερες δαγκωματιές και θα παραμείνει στο ΄΄κυνήγι΄΄, θα είναι και ο τυχερός της χρονιάς.
Συχωρεμένα είναι όσα μας κουράσανε την χρονιά που πέρασε και ευλογημένα είναι όσα θα μας έρθουν με τον ερχομό της άνοιξης. Ας ευχηθούμε και εμείς το ίδιο άσχετα αν δεν είμαστε στην Θράκη..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
ingion1
09-03-2008 @ 07:27 | ::smile.:: | | Helene52
09-03-2008 @ 08:53 | Συχωρεμένα είναι όσα μας κουράσανε την χρονιά που πέρασε και ευλογημένα είναι όσα θα μας έρθουν με τον ερχομό της άνοιξης. Ας ευχηθούμε και εμείς το ίδιο άσχετα αν δεν είμαστε στην Θράκη..
::yes.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | D-Asimos
09-03-2008 @ 10:10 | ΟΜΟΡΦΗ ΘΡΑΚΗ... ::smile.:: | | CHЯISTOS P
09-03-2008 @ 14:43 | Μπράβο Ευγενία ! Μου άρεσε η καταγραφή σου ! | | kleisto parathyro
09-03-2008 @ 18:40 | Στην παρέα απ΄την Αλεξανδρούπολη καί στην Jenny να συμπληρώσω,μιάς καί είμαι απο κείνα τα μέρη.
Jenny εμένα η γιαγιά μου (αυτή των Δερδανελείων μου) μας τ'όκανε κρεμώντας (το χαλβά ή ενα αυγό) από μιά κλωστή απ'το τυλιγάδι της.
Το βράδυ (τέτοια ώρα 3-4 τα χαραματα )πρός Καθαρή Δευτέρα,χτυπάγαμε τα κουδούνια και ξυπνάγαμε όλο το χωριό,
καί μπουκάραμε (τα καλικαντζαράκια) σε κάθε σπίτι καί διαλαλούσαμε τον ερχομό της άνοιξης!
Ανοίγαμε όποια κατσαρόλα ήταν πάνω στη φωτιά στο τζάκι ή όποια πιττα ήταν φτιγμένη και έτοιμη μέσα σε καποιο ντουλάπι και την "ξεσκίζαμε" (μιλινα τη λένε στο χωριό μου και τώρα τρέχουν τα σάλια μου)-οχι κρέας δεν υπήρχε στα χωριά τότε για πίττες.Τα ζώα ήταν έσοδο και τάπαιρνε ο έμπορας(χασάπης) γιά τα παιδιά της πόλης. Εμείς κανένα κοτοπουλάκι της αυλής κι αυτό πολυ ήταν.Αντε και κανένα γουρουνόπουλο τα χριστούγεννα.
Ηταν σε καλό να μπούνε τα παιδιά στα σπίτια τέτοια νύχτα.
Ηταν σα "το ποδαρικό" της νέας χρονιάς.
Αμα δε μπαίναμε σε κανένα σπίτι παρεξηγηση μεγάλη.
Ελάτε κι απο δώ να φάτε, έχω και γλυκό φωνάζαν για να μας δελεάσουν τα νοικοκυριά.
Πές τους φίλους να βγούνε στα γυρω χωριά αυριο και να μη μείνουν στην πόλη.
Ενα σου λέω κρέας μη ζητήσουν να φάνε πές τους.
Κατα τα άλλα στο ουζερι του Σαρίκα κάτι θαλασσινό θα βρούνε.
Νάσαι καλά αλλά εγώ τώρα ακουω τα κουδούνια μου και ταξιδεύω!!!!!!!!!!!!!!1 | | Ίμερος
10-03-2008 @ 12:02 | Φαίνεται καθαρά πόσο λείπει ένας ειδικός χώρος για την αποτύπωση των εθίμων. Να σαι καλά Τζένη μας θυμίζεις πόσο κοντά πρέπει να στεκόμαστε στην παράδοση. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
