| |
[align=center]Ένα άστρο ακόμα έσβησε
Σκοτείνιασε (στο σύμπαν) η γωνιά του
Χάθηκε όπως ό,τι έζησε
Με άδεια την αγκαλιά του
Μόνο οι σάπιες ρίζες του
Κλαίνε γι' αυτόν, πονάνε
Στον τοίχο οι "Μόνες"-Λίζες του
Μείναν¨ δεν τον ξεχνάνε
Το τελευταίο φύλλο του
Τον άφησε να πέσει
τώρα λιώνει στο θρήνο του
Μεθά στη θολή του σκέψη
Το κόκκινο το πτώμα του
Σκέπαζαν τ' άλλα δέντρα
Ντρέπονταν για το χρώμα του
"Άλλα σταθμά, άλλα μέτρα..."
Φοβόντουσαν μην πάρει φως πολύ
Μην δίκαια τους το κλέψει
Και τόπο έδινε στην οργή
Στη νύχτα (τελευταία) κόκκινη φέξη
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
