| |
[I][B]Πισω από ανομολογητα γιατι,
εκρυψα την αγνοια της περιεργειας μου…
Κρατησα την ατερμονη αγαλλιαση της ληθης
και ενιωσα το κενο…
Το κερι τρεμοσβηνει,
ο αερας δαιμονιζει τις κουρτινες…
γινονται παλλουμενες υπαρξεις
σε ένα ημιφως που καταρρει…
Δεν τρομαξα..
δεν υπαρχουν φαντασματα…
δε χωρα το υπερλογο στον κυνισμο της ληθης…
Μοναχα δυο σταγονες τολμανε να κρατησουν το στυλο…
να αρθρωσουν λογια αβιαστα,
σκορπια συνθηματα μιας διαβρωμενης επαναστασης…
Τα κερια,σβηνουν…
Ο αερας τωρα ψιθυριζει…
Και οι σταγονες…με πνιγουν…[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
