| |
[align=center]
Ώρες μπορώ να κάθομαι μόνο να σε κοιτάζω
Το κάθε κύμα ανάμνηση, η κάθε λάμψη πόνος
Τα μάτια μου γεμίζοντας με το μπλε σου ξεκουράζω
Μα στο παλάτι του έρωτά μου άδειασε ο θρόνος
Μες στο υγρό σου το κελί ο πρίγκιπας κοιμάται
Και δεν ακούει με τίποτα του πόνου μου τους ήχους
Μα όταν ξυπνήσει τρέμω μπορεί πλέον να μη θυμάται
Σε ξένου κόσμου τώρα παγιδεύτηκε τους τοίχους
Με θλίψη στο θρόνο ρίχνω το πέπλο της απελπισίας
Το νεκρό βασίλειό μας απλόχερα σου χαρίζω
Κρύβει όλα τα μυστικά και δώρα της μαγείας
Ένα-ένα τα θυμάμαι όταν τα κύματα αντικρύζω
Ξέρω δεν έχει νόημα τα λόγια μου ν' ακούσεις
Αφού θα γίνουν κύματα που πάνω θα δακρύζω
Μα την επιθυμία μου αυτή ποτέ μην παρακούσεις
Στείλ' του τα λόγια να μπορώ πως τ' άκουσε να ελπίζω
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
