| |
ʼσπρο μ' ένα μονόγραμμα στα χέρια έχω μαντήλι
στα τέσσερα το δίπλωσα κι έπειτα στα οχτώ
στη χούφτα το τσαλάκωσα, ίχνη έχει από τα χείλη
το μόνο πίσω που έμεινε σημάδι σου ορατό.
Στο πρόσωπο μου το ακουμπώ να νιώσω το δικό σου
και της ανάσας της σβηστής τη μυστική σαγήνη
τη γλύκα να γευτώ χειλιών μέσα από το κραγιόν σου.
σημάδια ανεξίτηλα, ολισθαίνουσας μιας μνήμης
Στα τέσσερα το έκοψα και στη φωτιά το καίω
Θηλιά μου σφίγγει το λαιμό με όσες μνήμες φέρνει,
και της φωτιάς του τον καπνό όπως βαθιά εισπνέω
μαζί με την ανάσα σου και τη δική μου παίρνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
