Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131046 Τραγούδια, 269522 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η μαύρη πέτρα τ' ουρανού
 Ημιτελές... αλλά βγήκε με την τελευταία σελίδα του βιβλίου " Ο Άγγελος της Στάχτης".
 
Το εύθρυπτο σώμα μου σκίζει η λύπη
το βλέμμα μου στάχτη μαζί και κεχριμπάρι
μια νύχτα έζησα σε χρόνους χίλιους
και την οργή προκάλεσα του Στυγερού Αϊδη.
Αιώνες αναδύομαι απ’ το νερένιο σώμα
γαλάζια φλέβα που κυλά
να βρει την άγια μνήμη
τον όρκο που δεν κράτησα
μ’ ασφόδελοι και γιασεμιά
δωρήσαν την οσμή τους
στη λυπημένη κόρη, Εκείνη.
Η μνήμη μου εγείρεται στη μουσική του Ορφέα
Παράδεισος που έχασα κι αιώνες νοσταλγώ
σα να ‘τανε βαριά ετούτη η Νέκυια μοίρα
που μ’ έφερα ανάποδα να πλέω στον ποταμό
να βρω τη μαύρη πέτρα τ’ ουρανού.

«Μην ξεχάσεις, μην ξεχάσεις…»
Το μαύρο, αίμα γίνεται
διασπώντας μόρια ύλης
η ιστορία πάνω μου γράφεται
μα εγώ δεν τη θυμούμαι.
Έξω απ’ το χρόνο περπατώ
στάχτη υγρή και καταχνιά
αιμάτινη ομίχλη.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/
 
Maria Olsen
24-03-2008 @ 16:46
πολύ πολύ ωραίες οι εικόνες σου ::hug.::
MARGARITA
25-03-2008 @ 01:33
Το οικοιοποιούμαι αστεράκι μου...όλο δικό μου...έτσι νοιώθω... ::love.::
Denis
25-03-2008 @ 03:21
Έξω απ’ το χρόνο περπατώ
στάχτη υγρή και καταχνιά
αιμάτινη ομίχλη.

::oh.::

Η όλη γοτθική ατμόσφαιρα του ποιήματος, μου θύμισε και το μεθυσμένο κορίτσι: http://www.stixoi.info./stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=8456 . ::yes.::
AlexSAI
25-03-2008 @ 04:23
Την καλησπέρα μου !!! ::yes.:: ::up.::
Aris4
25-03-2008 @ 05:50
Η μνήμη μου εγείρεται στη μουσική του Ορφέα
Παράδεισος που έχασα κι αιώνες νοσταλγώ ::sad.::

Μη μου λες τετοια πρωινιατικα ρε παιδακι μου ! ::razz2.:: ::kiss.::
Goldy
25-03-2008 @ 12:37
Κοπελιά ρίξε ένα χαμόγελο προς Αθήνα ::hug.::
επισκέπτης
25-03-2008 @ 14:18
ανάποδα στον ποταμό για να βρω την μαύρη πέτρα τ' ουρανού...
με συγκίνησε αυτό το σημείο...
καλησπέρα
::smile.::
armenisths
26-03-2008 @ 01:18
πολυ δυνατο πολυ ομορφες εικονες με ταξιδεψες μπραβο σου.. ::up.:: ::up.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
26-03-2008 @ 05:30
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
nefelinis
27-03-2008 @ 14:59
σε νιώθω...........
τι υπέροχο βιβλίο..................
μοναδικό...................
anthrakoryxos
27-03-2008 @ 17:56
Ξέρεις γιατί δεν σχολιάζω..
Μόνο στάχτες σκπορπίζω γύρω μου.
Να ξορκίσω..
Αστεροτρόπιο (Jeny)
31-03-2008 @ 13:00
Σας ευχαριστώ όλους και τον καθένα σας ξεχωριστά ::love.::
κώστας νησιώτης
24-04-2008 @ 12:34
με παραπέμπει σε παρα πολλά το ποίημα σου, δεν μπορώ ανα τα ξεδιαλύνω στο μυαλό μου

Υπέροχο, πλούσιο σε αλληγορίες.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο