| |
| | Κάπως έτσι έμπλεξα (2) |  | | |
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
Σε σένα που άγγιξες την καρδιά μου...
Σε σένα που μ' έβγαλες απ' τα νερά μου...
Σε σένα που δεν μπόρεσα να φτάσω...
Σε μένα που κάπου πρέπει να μιλήσω...
Σε μένα που αυτά που νοιώθω, δεν μπορώ να κρύψω...
Πέντε μήνες πριν... τότε που οι σκέψεις 'μεναν ακόμη στο χαρτί
[I]Και τι δε θα ‘δινα, να ‘ρχόμουνα στα όνειρά σου και να σου ‘λεγα όλα αυτά,
που τώρα κάθομαι και γράφω…
Και να ‘ναι από κείνα τα όνειρα, που το πρωί αναρωτιέσαι,
για λίγες στιγμές μονάχα, αν ήτανε αλήθεια…
Και να ‘ναι από ‘κείνα τα όνειρα, που όταν για τα καλά ξυπνήσεις και δεις πως δεν κοιμάσαι,
μια λύπη σου αφήνουν αλλά και μια χαρά μαζί, γιατί πολύ θα το ‘θελες να ήτανε αλήθεια…
Και να ‘ναι από ‘κείνα τα όνειρα, που και τη μέρα ακόμα,
όταν τα μάτια κλείνεις, θέλεις πολύ να ξαναδείς…
Και να ‘ναι από ‘κείνα τα όνειρα, που κάνουμε μικροί
και ευχόμαστε κάποια στιγμή να γίνουνε αλήθεια…[/I]
Σε κάθε σου κίνηση, ανακαλύπτω και κάτι που μ’ ξεσηκώνει, σε πράγματα πεζά.
Τα πρωινά που έρχεσαι φορτωμένη με το κρύο της διαδρομής σπίτι – γραφείο. Να ‘ξερες πόσο θα ‘θελα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου...
Ο τρόπος που κρατάς την κούπα του καφέ, σφιχτά με τα δύο χέρια, σαν να προσπαθείς να απορροφήσεις τη ζεστασιά του.
Ο τρόπος που κάθεσαι, το στήσιμο του κορμιού σου , τόσο θηλυκό, τόσο…, δεν βρίσκω και τις λέξεις ανάθεμα με, δεν πειράζει δεν χρειάζονται για όλα λέξεις, είναι η εικόνα στο μυαλό μου...
Ο τρόπος που με κοιτάς, το βλέμμα σου που είναι τόσο έντονα χορταστικό. Δεν το αντέχω να με κοιτάς κατάματα.
Ο τρόπος που οι γραμμές του κορμιού σου, σκίζουν στο βάδισμά σου, το χώρο γύρω σου.
Το ντύσιμό σου, το τόσο διακριτικά προκλητικό.
Δε χορταίνω να σε βλέπω.
Να ‘σαι σίγουρη πως αν το βλέμμα μου ήταν καρφιά, θα ‘χε γεμίσει το κορμί σου σημάδια.
Άραγε το νοιώθεις πάνω σου; νοιώθεις κάτι να δυσκολεύει το βάδισμά σου κάθε φορά που απομακρύνεσαι από κοντά μου;
[I]Συνεχίζεται...[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | όταν όλα τελειώσουν... εύχομαι, από το μυαλό σου να ξεθάψεις, όχι όνειρα, αλλά μνήμες | | | |
|
το κορίτσι του Μαι
31-03-2008 @ 09:05 | περιμενω την συνεχεια ::yes.:: ::smile.:: | | artista_k
31-03-2008 @ 10:28 | Ο τρόπος που με κοιτάς, το βλέμμα σου που είναι τόσο έντονα χορταστικό. Δεν το αντέχω να με κοιτάς κατάματα.
Δυνατό... αλλά δεν σε ξέρω ::up.:: ::laugh.:: ::cool.:: | | panta smile
31-03-2008 @ 10:39 | Δε χορταίνω να σε βλέπω.
Να ‘σαι σίγουρη πως αν το βλέμμα μου ήταν καρφιά, θα ‘χε γεμίσει το κορμί σου σημάδια.
Άραγε το νοιώθεις πάνω σου; νοιώθεις κάτι να δυσκολεύει το βάδισμά σου κάθε φορά που απομακρύνεσαι από κοντά μου;
den s ksrw...alla ayto pou lesto oiw8w entona.... ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | primavera
31-03-2008 @ 10:58 | Κάπως έτσι έμπλεξες όχι μόνο εσύ...
ανυπομονώ...για τη συνέχεια ::rol.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
