| |
Μια φορά κι έναν καιρό μακριά στα πέρα μέρη,
εκεί που η μοίρα έπλασε της τύχης ένα αστέρι,
γεννήθηκε η ομορφιά μαζί της και η θλίψη,
για δυο αδέρφια ορφανά που η πείνα είχε θερίσει.
Ολημερίς δουλεύανε να βγάλουν το ψωμί τους,
το βράδυ γλεντοκόπαγαν την άχαρη ζωή τους,
κάποια στιγμή βαρέθηκαν ξεσπώντας και οι δύο,
κι ορκίστηκαν να εκδικηθούν τον άθλιο τους βίο
Χρίστηκαν καβαλάρηδες σκλάβοι της ιπποσύνης,
φονιάδες κι άκαρδοι ληστές της εποχής εκείνης,
μέσα στα πέλαγα του νου και σε χλωρά λιβάδια,
αρμέξαν την ανάγκη τους και φτιάξανε κοπάδια
Η όψη τους ήταν φρικτή πνιγμένη στο ατσάλι,
με φυσερά και τύμπανα του ολέθρου παραζάλη,
τον άνεμο είχαν οδηγό και φίλο τους τα 'αγέρι,
δεν τους τρόμαζαν τα βουνά της μάχης το μαχαίρι
Με το σπαθί και τα 'άρματα κόπαζαν την οργή τους,
με την ασπίδα σκέπαζαν την βρώμικη τιμή τους.
Σε μια κούπα από κρασί μεθούσαν τα 'άλογα τους,
κι ήτανε τόσο τρομεροί που φάγαν τα παιδία τους.
Αιμοσταγείς, κι αδίστακτοι γίνηκαν δολοφόνοι
κερδίζοντας το σεβασμό στου φόβου τους το δόρυ.
Τις νύχτες σαν πλαγιάζανε βουβοί και κουρασμένοι,
μετάνιωναν για τις στιγμές που ήταν αγριεμένοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
