| |
Βάρος ψυχής
Δεν υπάρχει συμπόνεση για το βάρος της ψυχής
Για το ασάλευτο ρίγος της ορμής
Τυφλώθηκα με μαύρες σκέψεις φιδωτές
Και δίχως να σκεφθώ μπήκα σαν κύμα,έριξα φωτιές
Και ποιός; εγω ο βραδικίνητος στο νού
Με την παράνοια του καταραμένου μου ευατού
Με τα συνηθισμένα mea culpa...κουφή παρηγοριά
Μετάνοιες και συγνώμες και κρίματα βαριά
Δεν σεβάστηκα,την ηρεμία που φαινόταν απο μακρυά
Σε αναχρονισμούς με βύθισε η φαντασία μου ξανά
Πάνω στα ερείπια μου η άθλια πλανιέται
Σαν άγρια ρομφαία ανήλεα με χτυπά........δεν βαριέται
Οδυνηρή αποκάλυψη τώρα ο στενωπός ο δρόμος
Κι ο καυμός που ξέρει τρόπο πως να τρυπάει την καρδιά ο τρόμος
Που οι πέτρες αραδιάζονται ποιά να πρωτοφτάσει
Όλο κακία κι έχθρητα στο κορμί μου ποιά πρώτη να ξεσπάσει
Θεέ μου ας έρθει η καλη ψυχή με άρωμα ας με γιάνει
Μεθυστικό τουλαχιστο,νέον αέρα η καρδιά ν’ανασάνει
Κι ύστερα απ’το πάθημα θε ν’αφεθώ,φριχτά ας ταπεινωθώ
Να γίνω οτι αντικρύσω,προς οτι μου βρεθεί ν’αφομοιωθώ
Κι αν δεν ακούγεται ευσπλαχνία στη δεητική φωνή
Ουτ’αγκαλιά να μου ξανοίγεται σε θερμή υποδοχή
Πάλι,τουλάχιστον άνοιξε την εξώπορτα να διευθυνθώ
Δίχως οίκτο και συγχώρεση στην τιμωρία σου να χαθώ.
Η φαντασία μου
Επίμονα οι «φίλοι» με χλευάζουν
Πως την ψυχή μου χίμαιρες και οράματα σκεπάζουν
Πως σεργιανάει η σκέψη μου εδώ κι εκεί
Γυροφέρνει ασύχαστη πλανιέται φτερωτή
Ακούω με έκπληξη και ταραχή
Του φθόνου τη βαριά κραυγή
Τα κούφια λόγια που φαρμάκι με κερνούν
Και την καρδιά μου ανάρμοστα ποδοπατούν
Ξαφνιάζομαι τρομάζω μα ξέρω πως στον κόσμο τούτο
Δεν έχω άλλο θησαυρό και πλούτο
Μόνο τη φαντασία μου,που σύγκορμη συχνά πετιέται
Και στη ψυχή να πραυνθεί αρνιέται
Τη μιά ακμάζει αστείρευτη ακράτητη καλπάζει
Στα γαλανά ουράνια γοργά με ανεβάζει
Να πώ τραγούδια ανέμελα και τρυφερά
Που λόγια ολόγλυκα μιλούν κι ανοίγουν τη καρδιά
Την άλλη,μένει ανέκφραστη βουβή
Σε χάος με ρίχνει ατέλειωτο βαθύ
Τραγούδια άχαρα να πώ και λυπημένα
Στην πίκρα και στα δάκρυα ολότελα πνιγμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
