Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το βάρος του χωρισμού
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130371 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το βάρος του χωρισμού
 Για την Αθηνά...
 
Μέρες τώρα προσπαθώ
με ένα κλειδί να ανοίξω την καρδιά σου
λίγο πριν έρθει η στιγμή
ένα αντίο να σου πω και φύγω μακριά σου

Τώρα μονάχος περπατώ
του χωρισμού τον δύσβατο το δρόμο
παρέα μ’ ένα δάκρυ μου
να το ‘χω για ανάμνηση απ’ τον μεγάλο πόνο

Όλα ξαφνικά αλλάξανε
τίποτα καθημερινά δεν θα θυμίζει εμένα
φάντασμα θα ‘ναι στη σκέψη σου
τα δυο μου μάτια που έβλεπες παντοτινά θλιμμένα

Συννέφιασε και ο ουρανός
και χάθηκε απόψε το ολόγιομο φεγγάρι
ερήμωσε και η καρδιά
βλέποντας πως κατάντησα εγώ που ήμουν παλικάρι.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Του έρωτα, του χωρισμού και της αγάπης λόγια
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://giannoulislaoudis.wordpress.com
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
04-04-2008 @ 14:03
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
panta smile
04-04-2008 @ 14:40
Όλα ξαφνικά αλλάξανε
τίποτα καθημερινά δεν θα θυμίζει εμένα
φάντασμα θα ‘ναι στη σκέψη σου
τα δυο μου μάτια που έβλεπες παντοτινά θλιμμένα
apo tin mia stigmh sthn allh ola pos ginetai na alazoun..ta sinais8imata pou pane???anapanthta giati! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
maraki
04-04-2008 @ 14:40
Τώρα μονάχος περπατώ
του χωρισμού τον δύσβατο το δρόμο
παρέα μ’ ένα δάκρυ μου
να το ‘χω για ανάμνηση απ’ τον μεγάλο πόνο

Όλα ξαφνικά αλλάξανε
τίποτα καθημερινά δεν θα θυμίζει εμένα
φάντασμα θα ‘ναι στη σκέψη σου
τα δυο μου μάτια που έβλεπες παντοτινά θλιμμένα

::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Helene52
04-04-2008 @ 23:54
Με όλους τους ::up.:: ::theos.:: ::up.::
Ναταλία...
05-04-2008 @ 04:06
Συννέφιασε και ο ουρανός
και χάθηκε απόψε το ολόγιομο φεγγάρι
ερήμωσε και η καρδιά
βλέποντας πως κατάντησα εγώ που ήμουν παλικάρι.


μια εικόνα που δυστυχώς την βλέπομε κάθε μέρα ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο