| |
| | Ο Μύλος |  | | |
Έσυρε με κόπο τα βήματα του ,κρατώντας σφιχτά το μπαστουνάκι του προς τα κει που ήχος και φώς έσκιζαν το σκοτάδι εκείνη την ανοιξιάτικη βραδιά.
Ο χρόνος επέμενε να τον ταλαιπωρεί, καθώς τα πλούσια μαλλιά του είχανε αραιώσει για τα καλά ,αλλά και βαθιές ρυτίδες αυλάκωναν σαν αρδευτικά κανάλια το πρόσωπο του.Επιτέλους έφθασε! Ο κόσμος δεν ήτανε πολύς όπως τότε,ίσως λόγω του κρύου που εξακολουθούσε πεισματικά εκείνη τη βραδιά να μην αποχωρεί έστω κι αν ήτανε αρχές της άνοιξης. ΄΄ένα εισιτήριο παρακαλώ¨¨ ψέλλισε σχεδόν ικετικά μπροστά στο ταμείο που έστεκε σαν φρουρός στη βάση του ¨¨γίγαντᨨ,..τον μύλο με τα καλαθάκια που θα τον ανέβαζε ψηλά
Όμως ο υπεύθυνος που ήταν πίσω απ το γκισέ τον αποθάρρυνε δηλώνοντας του σχεδόν απότομα ¨¨δεν λειτουργεί απόψε κύριε,έχει βλάβ稨.
Ητανε προφανές πως λόγω έλλειψης κόσμου,δεν ειχε την διάθεση να μπεί στο οικονομικό κόστος λειτουργίας του για ένα μόνο άτομο.
Ο γέροντας το κατάλαβε και άνοιξε μπροστά του το πορτοφόλι του ¨¨αυτά ίσως να διορθώσουν την βλάβ稨 είπε με νόημα κλείνοντας του το μάτι.Εκείνος τότε,φορώντας το πιο εγκάρδιο χαμόγελο του τσέπωσε βιαστικά το περιεχόμενο του πορτοφολιού και τον οδήγησε με υποκλίσεις στο κάθισμα του.
.¨¨μόνο για ένα ανέβασμα κύριε μου,να εξηγούμεθα έτσι?¨¨
Ο γέροντας έσπευσε τρέχοντας σχεδόν σαν σχολιαρόπαιδο να βολευθεί με την άνεση του, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι ¨¨ναι μόνο για ένα φίλε μου ,αρκεί να ξαναζήσω για λίγες στιγμές εκεί ψηλά εκείνη τη βραδιά¨.
Εκείνη την βραδιά που η ψυχή του άγγιξε τα σύννεφα στην κορφή του μύλου.
Ο ¨γίγαντας¨ μουγκρίζοντας ανόρεχτα άρχισε να ανεβάζει στα ύψη τον μοναχικό επιβάτη του.Η χαρά του γέρου όσο ανέβαινε γινόταν και πιο μεγάλη.Κάτω ο κόσμος μίκραινε και οι λιγοστοί επισκέπτες φάνταζαν σαν μυρμήγκια.Η θέα ήτανε πανέμορφη όπως εκείνη την άνοιξη πριν από πολλά χρόνια.
Σε μια στιγμή το καλαθάκι που τον φιλοξενούσε άρχισε να λικνίζεται πίσω μπρός. Είχε φτάσει στην κορφή και εκεί σταμάτησε για λίγο,μια σπιθαμή μόλις απ τα σύγνεφα.Σαν τις ζωές των ανθρώπων που φτάνουνε ψηλά και αγγίζουνε για λίγες στιγμές τ άστρα...
Ο ¨¨γίγαντας¨¨ μούγκρισε ξανά και άρχισε το αργό κατηφόρισμα του προς τη γη. Όμως σαν έφθασε κάτω το καλάθι και ο υπεύθυνος έσπευσε να βοηθήσει το γέροντα να βγει ,δεν βρήκε στο κάθισμα του παρά μόνο….το μπαστουνάκι του ,καθώς κι ένα σημείωμα που έγραφε
¨σ ευχαριστώ για το ξεπροβόδισμα φίλε,το μπαστουνάκι δεν θα το ξαναχρειαστώ πιά¨
marakos
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
11-04-2008 @ 11:49 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | spil †
11-04-2008 @ 12:14 | Εξαίρετο, Μάριε !!! | | ΕΛΕΝΗ21
11-04-2008 @ 12:21 | Εξαιρετικό ! Την καλησπέρα μου και τα σέβη μου προς εσάς. | | marakos1948
11-04-2008 @ 12:32 | σας ευχαριστώ στιχοφίλοι,δική μου τιμή είναι που με διαβάζετε ::yes.:: | | armenisths
11-04-2008 @ 13:46 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: mprabo | | maraki
11-04-2008 @ 14:45 | ::scare.:: ::theos.:: ::up.::
panemorfo
| | Ναταλία...
12-04-2008 @ 00:20 | Μαράκο με συγκινείς πολλές φορές με τα γραπτά σου μπράβο σου ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
