Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ποτέ ξανά
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130386 Τραγούδια, 269367 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ποτέ ξανά
 
[color=black] [font=Bookman Old Style]
Αντίκρυ μου
κάθησε ξέπλεκο το όνειρο και λύνει τους παλμούς του
Μη δεν σ’αγαπησα πολύ
μη μ’ένιωσες λίγο

Το τελευταίο μας ταξίδι αγάπη μου,
Η τελευταία μας νύχτα
μια ταπεινή αντικρουσία ηδονών
Που δίχως σώματα αγριέψαμε μονάχοι
Στης γης το ανήλιαγο κρεβάτι των καιρών

Όπως ξαπλώνουν οι βυθοί μεσα στο βάθος τους και παίζουν
ανοιγοκλείνοντας της μοίρας τα κοχύλια

Το πιο βαθύ κοχύλι μας η απόσταση
Ποιος να τ’ανοίξει
Ποιος τολμά
Τρέμουν τα δάχτυλα, φοβούνται

Οι λυγισμένες μας ζωές πώς να σταθούν

Αντίκρυ μου εσύ
Έρχεσαι λίγο
Δυο στιγμές
Για να μυρίσω μοναχά το άρωμά σου
Κι έτσι να μάθω του ανέφικτου το άρωμα

Το τελευταίο μας ταξίδι καρδιά μου,

Κοίτα πως μαύρισαν τα άσπρα μας πανιά
Θαρρείς πως πέρασε από πάνω τους η πίκρα
Η ύστατη θλιμμένη μας θωριά

Μα άσε να σου χαιδέψω μια νύχτα ακόμα τους πόθους
Να στριμωχτούν τα χάδια μας σε απόμερες γωνιές

Ποτέ ξανά το καταχώνιασμα του έρωτα
Ποτέ ξανά δεν θέλω αν δεν σε έχω
Ακούς;

Θρύψαλα τώρα τα κούπια , γερμένες οι ασπίδες

Μόλο που ακόμα επιστρέφω με τον άνεμο
Και σου σκορπώ σα μελωδία αϋπνου άστρου
σαν από στίχους ‘σύ να χόρτασες του νηστικού μου οίστρου

Τα κατάκκοκινα σημάδια μιας καρδιάς
Τα ροδοπέταλα του πόνου που ορχούνται
Σ’έναν χορό μαεστρικό κι αφηρημένο

Σαν σε κοιτώ όλα μου μοιάζουν ψεύτικα
Ετούτη η αλήθεια της αγάπης
Που με τυφλώνει όλο και πιο πολύ
Και πώς ξανά να ορθοποδήσω στο λαβυρινθό σου, πες μου

Σαν τσακιστεί η καρδιά μένει η ψυχή σημάδι
Μια τόση δα θλιμμένη σημαδούρα
καταμεσής μες στο αχανές το πέλαγο του φθόνου
Ποιος άραγες να τη σκιαχτεί, ποιος να κοντοσιμώσει

Τρικυμισμένο το όνειρο
Ποτέ ξανά , μ’ακούς
Ποτέ ξανά στο όνειρο τούτο εγώ κι εσύ

Δεν θέλω άλλο τις φωνές
Το απόκοσμο που με καλεί αντίο
Μελάνι κλέβει από ένα ψίθυρο

Ποιος να τ’ακούσει
Ποιος να το νιώσει

Ποιος με ένα γέλιο να ξεφύγει

Ποτέ ξανά
Ποτέ ξανά δεν θέλω άλλον οίκτο
Γεύτηκα ήδη αρκετό από της λύπησης τα όψιμα σου χείλια

Ποτέ ξανά δεν σ’αγαπώ
Ποτέ ξανά κι ας καίγομαι σαν ψέμα ορφανό.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 28
      Στα αγαπημένα: 7
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
serendip78
14-04-2008 @ 09:43
Ποτέ ξανά
Ποτέ ξανά δεν θέλω άλλον οίκτο
Γεύτηκα ήδη αρκετό από της λύπησης τα όψιμα σου χείλια

Ποτέ ξανά δεν σ’αγαπώ
Ποτέ ξανά κι ας καίγομαι σαν ψέμα ορφανό.

εξαιρετικό!
::up.:: ::up.:: ::up.::
Ζήνωνας
14-04-2008 @ 09:44
Καλησπέρα Αθανασία μου.

Υπέροχο! Νοσταλγικό και συναισθηματικό!

Καλό απόγευμα και πάντα να γελάς!

Καλή εβδομάδα και ο Θεός μαζί σου!
μαρίλλη
14-04-2008 @ 09:50
::love.:: Αυτό μόνο για να δηλώσω πως μυρίζω τ'άρωμά σου....
armenisths
14-04-2008 @ 09:54
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑΞΙΔΕΨΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
panta smile
14-04-2008 @ 09:59
axxxxxxxxxxxxxxxxx
PANEMORFOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
arpistre
14-04-2008 @ 10:05
καλησπέρα
αγαπημένο
Nefeligeretis
14-04-2008 @ 10:12
Εύγε! ::yes.::
Helene52
14-04-2008 @ 10:31
Τα είπαν όλα πριν από εμέ όλοι οι ::up.::
Το μόνον που μένει και χωρίς άλλα λόγια να κάνω βαθιές ::theos.:: ::theos.::
zennoula
14-04-2008 @ 10:44
::up.:: ::up.:: ::up.::
guesswho
14-04-2008 @ 11:25
::oh.::
Υπέροχο...
Γιώργος_Κ
14-04-2008 @ 11:33
Υπέροχη μη εφικτή μου αγαπημένη! ::love.::
letitbe
14-04-2008 @ 12:06
τι ομορφο ταξιδι αυτο το ποιημα σου αθανασια!!!!! ::up.:: ::love.:: ::yes.::
elena351
14-04-2008 @ 12:28
::love.:: Ποτέ ξανά δεν σ’αγαπώ
Ποτέ ξανά κι ας καίγομαι σαν ψέμα ορφανό. ::love.::
iokasth
14-04-2008 @ 12:28
ΥΠΕΡΟΧΗ Αθανασία..!! έζησα το ποίημά σου.
ΝεφΕλλη
Αγνή
14-04-2008 @ 14:05
Απίθανη!!!! ::up.::

Το πιο βαθύ κοχύλι μας η απόσταση
Ποιος να τ’ανοίξει
Ποιος τολμά
Τρέμουν τα δάχτυλα, φοβούνται
isidora
14-04-2008 @ 15:02
πολύ καλό ::love.::
CHЯISTOS P
14-04-2008 @ 16:26
Ψυχανεμίσματα οι στίχοι σου μας απογειώνουν τις αισθήσεις Αθανασία ! !
poetryf
15-04-2008 @ 00:23
Καλημέρα μας. Εμπνευσμένα δημιουργική ημέρα να έχετε !!! Φιλάκια ::love.:: ::yes.:: ::wink.::
doxa paradise
15-04-2008 @ 01:59
μελαγχολικο αλλα εξαιρετικη γραφη.........με εκανες τωρα,
παω να πιω κι αλλο καφε..........
EΡΩΤΙΚΟΣ
15-04-2008 @ 02:00
Ποτέ ξανά δεν σ’αγαπώ
Ποτέ ξανά κι ας καίγομαι σαν ψέμα ορφανό.
::up.:: ::love.:: ::up.::
Μαρία Χ.
15-04-2008 @ 02:13
... ::theos.:: ::love.:: ::theos.:: ...
MASTER
16-04-2008 @ 15:22
γι' αυτό μ' αρέσεις...γιατί νιώθεις βαθιά και γράφεις με πάθος!
petrwnas
27-04-2009 @ 04:38

Ποτέ ξανά
Ποτέ ξανά δεν θέλω άλλον οίκτο
Γεύτηκα ήδη αρκετό από της λύπησης τα όψιμα σου χείλια

υπεροχη!!! ::theos.:: ::kiss.:: ::theos.::
Ηypocrisy
27-04-2009 @ 06:08
ποτε ξανα δε σ αγαπω ..... ::hug.::
γερμενες οι ασπιδες ........... σα ψεμα ορφανο

χα ! μολις ξυπνησα απο ονειρο με περιλουζαν με χλωρινη ::scare.:: ::clown.::

artista_k
27-04-2009 @ 08:20
Δεν τολμώ να σχολιάσω..... Απλά γράφω κάτι - αυτό- για να δηλώσω παρούσα.... ::kiss.:: ::love.::
elpidakwstopoulou
27-04-2009 @ 09:54
Σαν σε κοιτώ όλα μου μοιάζουν ψεύτικα
Ετούτη η αλήθεια της αγάπης
Που με τυφλώνει όλο και πιο πολύ
Και πώς ξανά να ορθοποδήσω στο λαβυρινθό σου, πες μου

υποκλινομαι............................................ ::theos.::
agrafos
27-04-2009 @ 10:08
Το απόκοσμο που με καλεί αντίο
Μελάνι κλέβει από ένα ψίθυρο

super...Αθανασια
rock sugar
27-04-2009 @ 13:03
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!!!
με μεγάλη δύναμη το διάβασα......

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο