stixoi.info: Της αγάπης το όνειρο

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Της αγάπης το όνειρο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130682 Τραγούδια, 269445 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Της αγάπης το όνειρο

Όνειρα σβησμένα
Στην καρδιά μισογραμμένα
Ο χρόνος τήνει να ξεγράψει
Όσα η καρδιά με αίμα έχει γράψει

Μια ελπίδα από τη ζωή ζητώ
Να σου αποδείξω πόσο σ'αγαπώ
Ευχή αποστέλω ψηλά στον ουρανό
Λόγια που προέρχονται απ'της καρδιάς τον παλμό

Το ταξίδι της ζωής ξεκινώ
Και στο πέλαγος βγαίνω το ανοικτό
Με ελπίδα στην καρδιά αναζητώ
Το θαλάσσιο αγέρι που θα σε φέρει εδώ

Κάτω από του ουρανού το ζαφηρένιο πέπλο
Τα σμαραγδένια μάτια σου όπου γυρνώ όλο βλέπω
Είσαι κομμάτι της καρδιάς και του μυαλού μου
Ο λόγως ύπαρξης του κάθε κύτταρου μου

Του ταξιδιού μου ο προορισμός είναι η καρδιά σου
Θαλασσοπόρος πλέω μέσα στα όνειρα σου
Ένα λιμάνι αναζητώ για να αγκυροβολήσω
Το λύκνο της αγάπης μην μου επιτρέψεις να σβήσω

Οδηγό στον χάρτι έχω την καρδιά
Και πυξίδα στο ταξίδι την αγάπη
Το σ'αγαπώ δεν γράφεται στα χαρτιά
Είναι στου "είναι" μου το κάθε κομμάτι

Σαν πέσει το σκοτάδι στον ωκεανό
Σε ύπνο γαλήνιο θα βυθιστώ
Την θεία σου ομορφιά θα συναντώ
Στα μονοπάτια του παραδείσου σαν βρεθώ
Μα κάτι αλλιώτικο τώρα θα δώ
Όραμα που στάλθηκε θαρρώ απ'τον Θεό

Ήμουνα σε άλλη εποχή , σε κόσμο επικό
Τότε που η ποίηση άνθισε και έβγαλε τον πρώτο ραψωδό
Τα λόγια του ακούγωνταν ωραία στο αυτί
Σαν ψίθυρο που χάθηκε στου ανέμου τη πνοή
Λέξεις δεν είχε άλλες η μαγεία να εκφραστεί
Μαγεία που πήγαζε από την ίδια την ψυχή
Με του καιρού το πέρασμα , με του χρόνου την αέναη ροή
Σοφία απέκτησα ,για της αγάπη την έως τότε ,ακατανοήτη δομή
Ποιήση δεν έγραψα με το μελάνι
Γιατί είναι φθαρτό και σβήνει στου χρόνου την πλεκτάνη
Μήτε έβαλα ποτέ το μυαλό να σκεφτεί
Γιατί η αγάπη ποτέ δεν δαμάστηκε απ'την λογική
Τα λόγια μου άντλησα από την καρδιά
Που το μόνο που γνωρίζει είναι πως να αγαπά
Και ας εμέλε να ήταν το κοστος
Αιώνια για άλλους να πονά
Την είδα μια μέρα να πέφτει στη γή
Σαν βέλος που σκίζει στα δυό τη σιωπή
Στην όψη είχε μια θεία θαρείς ομορφιά
Στα μάτια εγκλώβιζε τη δική μου ματιά
Γαλήνη απέπνεε μες στην ψυχή και στο νου
Τραγούδι έψελνε ,σειρίνας,που ξέφυγε από τα δεσμά του ωκεανού
Τα σπλάχνα μου ριγούν
Η καρδιά χτυπάει δυνατά
Στο ρυθμό των βημάτων υπακούν
Τα πνευμόνια αναπνέουν σαν τρελά
Στα μάτια με κοίταξε μέσα βαθιά
Και γίναν τα λόγια ευθύς περιττά
Πνιγήκανε όλα στης αγάπης τη σιωπή
Την ώρα που ο Έρωτας έδινε το πρώτο του φιλί
Δίχως να ξέρουμε και δυό
Τι είχε απ'την μοίρα γραφτεί για τον έρωτα αυτό

Καθώς περνούσε ο καιρός και προχωρούσε το όνειρο
Είχα καιρό να ξαναδώ τον λόγο που με κρατούσε ζωντανό
Και αγωνιούσα μέσα στη ψυχή
Μήπως μαθεύτηκε στους θεούς η ύβρη αυτή
Και στείλανε φονικό εκτελεστή
Να σβήσει στης αγάπης τη φλόγα τη καυτή
Και να πια ήταν η έως τότε μου πορεία
Που οι Θεοί υπέγραψαν να γίνει τραγωδία

Με την Ευτέρπη γράφω μουσικη
Με την Πολυμνία συνθέτω ποίηση ιερή
Με την Τερψιχόρη θα σείρω τον χορό
Και λυρική ποίηση θα απαγγείλω με την Ερατώ
Με την Κλειώ σφηρηλατώ την ιστορία
Με την Μελπομένη μιλώ για κάθε τραγωδία
Με την Ουρανία οδηγό ,στου σύμπαντος τον ωκεανό
Βρίσκω κάθε αστέρα φωτηνό στου απείρου το κενό
Μα την Καλλιόπη την εννάτη ερωτεύτηκα τρελά
Έγκλημα θανάσιμο να ερωτευτώ μια θεά
Το έπος τούτο ποτέ δεν θα γραφτεί
Αφού η Μοίρα επέλεξε στον Άδη να θαφτεί
Και ο Κέρβερος πάντα στα έγκατα της γης θα κρατά
Του ονείρου την δόξα με αιώνια δεσμά
Μα σαν του καιρού φτάσει ή ώρα η σωστή
Του φοίνικα η ψυχή θα αναγενηθεί
Των Ταρτάρων η πύλη θα γκρεμιστεί
Και η αγάπη θα θριαμβεύσει σε ολόκληρη τη γη
Και ο κόσμος τότε θα γίνει ξανά
Ο παράδεισος που χάθηκε στα αρχαία ερείπια

Το έπος ετούτο είχε στο μυαλό
Όταν ο θεός μου εμπιστεύτικε της αγάπης το μυστικό
Στην καρδιά μου φυλάω καλά
Ότι η αγάπη δεν πέταξε σαν ψαροπούλι μακριά
Ότι ελπίδα για μας υπάρχει ακόμα
Πριν γίνει το μόνο κοινό μας το χώμα
Δεν χάθηκε ο έρωτας στης αβύσου την ύλη
Δεν είναι ο δήμιος τα δικά σου τα χείλη
Είναι η ζωή και ο χρόνος που φταίνε
Και ότι νιώσαμε η δυό μας στην πυρά του πόνου το καίνε
Είναι ο χρόνος που σιγοσβήνει αργά
Και με το άρμα του σε πέρνει από εμένα μακριά
Η ανάγκη γίνεται επιτακτική
Τον μανδύα της σιωπής να πετάξω στη γή
Να εκφράσω της καρδιάς ομολογία
Ότι μας θέλει μαζί της ζωή η προφητεία
Δεν είναι το αντίο η λέξη που ταιριάζει
Αλλά ένα σε αγαπώ που όλα τα αλλάζει

Κάθε βράδυ κοιτώ τον ουρανό
Και ένα άστρο πάντα αναζητώ
Να σου κρατάει πάντα συντροφιά το εκληπαρώ
Και φύλακας σου να ναι σε κάθε δύσκολο καιρό
Θα έδινα και την ζωή μου για εσένα αν χρειαστεί
Αν η ζωή σου σε κίνδυνο ποτέ βρεθεί
Μια θα ήταν η τελευταία μου επιθυμία
Να ξέρεις ότι σε αγάπησα όσο δεν αγαπήθηκε ποτέ καμία
[B][I][align=center][/align][align=center][/align][align=center][/align][align=center][/align][align=center][/align][align=center][/align][align=center][/align][align=left][align=right][align=center][/align][/align][/align][align=center]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν αγαπάς μια γυναίκα επειδή είναι όμορφη , αλλά είναι όμορφη επειδή την αγαπάς

Helene52 16-04-2008 @ 04:17	Α π ι θ α ν ο !!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: Πολύ μου άρεσε!!!!! Γράφεις υπέροχα!!!!!!! Την καλησπέρα μου
panta smile 16-04-2008 @ 05:12	ομορφοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
swordfish 16-04-2008 @ 05:33	΄Ομορφο!!
Άθη Λ. 16-04-2008 @ 06:01	όμορφο, αλλά.. πολύ μεγάλο βρε παιδάκι μου ::angel.::
Martyr 16-04-2008 @ 07:24	Συγνώμη για την έκταση , δεν ξέρω κατι εκείνη την ημέρα με ενέπνευσε , ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια :D
vasoulini90 08-07-2010 @ 13:09	"..Είσαι κομμάτι της καρδιάς και του μυαλού μου.. Ο λόγος ύπαρξης του κάθε κύτταρού μου.." <3 Πολύ πολύ όμορφο!!! Ειδικά στο σημείο με τις Μούσες... :)

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο