| |
| | Μνήμη |  | | | στον Μιχάλη που αυριο ειναι το μνημοσυνο του | | |
Φτάνει ω μνήμη......η φωνή σου μας τρυπά σα μαχαίρι
Κι η πληγή μας στενάζει,τάχα τόθελε η μοίρα
Τάχα σάπισε ο σπόρος και δεν ήρθαν τα θέρη
Τάχα η γή,τα νερά μας εσταθήκανε στείρα
Λίγη τάχα η θυσία ,λίγο το αίμα κι οι τάφοι
Λίγη ηταν η αμάχη στις πηγές τους που εθράφη
Για σεισμός νάρθε τάχα ,για να χύθηκε λάβα
Για να φούντωσε ρέμα και τα πήρε όλα εκείνα
Τη Κύπρο μας κλέψαν την επήρανε σκλάβα
Και δεν ήταν ωϊμένα μοναχά για ένα μήνα
Είναι αμέτρητοι μήνες κι είναι χρόνοι μεγάλοι
Μας πατούνε με πόδι πιο σκληρό κι απ’ατσάλι
Ποιους ω μνήμη θα ψάλεις απο ποιόνα θ’αρχίσεις
Και σε ποιον θα τελειώσεις ,πούναι τόσοι και τόσοι
Ποιον επάνω στα μάτια τα κλειστά θα φιλήσεις
Που σε τόσους ο χάρος το φιλί του έχει δώσει
Ποιον απ’όλους θα κάνεις εις την άφρη να μείνει
Ως κυλά τα νερά τα θολά της η κυρά λησμοσύνη
Ως σε μέγα κιβούρι βάζουν άγνωστον ένα
Κι όλους μπορεί η καρδιά μας πάνω εκεί να θρηνήσει
Έτσι ο στίχος μου παίρνει,κλαίει Μιχάλη εσένα
Που κι εσύ μες στο στίχο την καρδιά σου είχες κλείσει
Στο κιβούρι κι αν ένα μόνον όνομα γράφω
Σκύψε πάνω του μνήμη,για όλους κάνε το τάφο
Στη θυσία ετούτη ω μνήμη σταμάτα
Ομως όλες πως μπορείς στη σειρά να ιστορήσεις
Ποιον θα πείς που το χάρο με το θάνατο έπατα
Ποιου τη δάφνη θ’απλώσεις ,ποιον στον ύμνο θα κλείσεις
Ποιόνα πρώτο και ποιόνα τελευταίο,πούναι τόσοι
Κι όλο απλώνεται η μάχη και δεν έχει τελειώσει
Πέτα κάλιο και κάνε σαν η μέλισσα κάνει
Που όλα τα άνθια του κάμπου σε μια δένει τα στάλα
Μες στο στίχο μου κλείνω μόνο εσένα Μιχάλη
Και σιωπώ,με μια λέξει τάχω πεί κι όλα τ’άλλα
Όλα τάπα τα δάκρυα κι όλην είπα τη φλόγα
Στ’όνομά του εσυ μνήμη όλους σκέπε κι ευλόγα
Όλους !όλη εκείνη τη μακριά συνοδεία
Που έχει γράψει το δρόμο με ματόβρεχτο βήμα
Κάθε βήμα ένας πόνος,μιά ζωή,μια ιστορία
Μιά φτερούγα σπασμένη,κάθε βήμα ένα μνήμα
Όλους όσους χαρίσαν τη δική τους τη ζήση
Για να ανθίσουνε τ’άνθια ,η ζωή για να ζήσει
Στάσου εδώ δακρυσμένη και γονάτισε χάμω
Λίγο πάρε απ’τη γή μας μες στη χούφτα σου χώμα
Ονομάτισε μόνο,Κερύνεια ,Μόρφου,Αμμόχωστος
Δυο φορές φίλησε το και πια κλείσε το στόμα
Με δυο λέξεις μονάχα τάπες όλα όσα πρέπει
Όσα βλόγησε η δόξα ,τα φωτίζει,τα σκέπει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ναταλία...
19-04-2008 @ 06:50 | Ποιους ω μνήμη θα ψάλεις απο ποιόνα θ’αρχίσεις
Και σε ποιον θα τελειώσεις ,πούναι τόσοι και τόσοι
Ποιον επάνω στα μάτια τα κλειστά θα φιλήσεις
Που σε τόσους ο χάρος το φιλί του έχει δώσει
Ποιον απ’όλους θα κάνεις εις την άφρη να μείνει
Ως κυλά τα νερά τα θολά της η κυρά λησμοσύνη
Στάσου εδώ δακρυσμένη και γονάτισε χάμω
Λίγο πάρε απ’τη γή μας μες στη χούφτα σου χώμα
Ονομάτισε μόνο,Κερύνεια ,Μόρφου,Αμμόχωστος
Δυο φορές φίλησε το και πια κλείσε το στόμα
Με δυο λέξεις μονάχα τάπες όλα όσα πρέπει
Όσα βλόγησε η δόξα ,τα φωτίζει,τα σκέπει
Χωρίς σχόλιο
| | Aris4
19-04-2008 @ 07:20 | Αντρεα , Απιστευτο !!!! ::theos.::
Αιωνια η μνημη του Μιχαλη ... | | AndreasChristodoulou
19-04-2008 @ 07:32 | Φλε Αρη ευχαριστω απο καρδιας
νσσαι καλα | | tinios
19-04-2008 @ 08:47 | "Όλους !όλη εκείνη τη μακριά συνοδεία
Που έχει γράψει το δρόμο με ματόβρεχτο βήμα
Κάθε βήμα ένας πόνος,μιά ζωή,μια ιστορία
Μιά φτερούγα σπασμένη,κάθε βήμα ένα μνήμα
Όλους όσους χαρίσαν τη δική τους τη ζήση
Για να ανθίσουνε τ’άνθια ,η ζωή για να ζήσει"
Αντρέα μου, άφωνος!!
Να ζήσετε να τους θυμάστε, και να ακολουθείτε τα χνάρια τους!
| | Helene52
19-04-2008 @ 11:09 | Την καλησπέρα μου Ανδρέα !!!!!
Με όλους τους επάνω και εγώ θα συμφωνήσω και ιδιαίτερα με τον Νεκτάριο !!!!!!
Άφωνη και εγώ στο γραπτό σου ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
