| |
Ήσουν χλωμός και παγωμένος
ανέκφραστος και ξαπλωμένος μέσα στο ξύλο....
επάνω σου λευκά λουλούδια
κι από ψηλά τα αγγελούδια
κάπου ισως να δα κι ένα φίλο...
Μάτια υγρά και πικραμένα κοιτούσαν τάχα προδωμένα
απ του εκτελεστή το ζήλο!
Μα εγώ δεν έκλαψα τη θλίψη μα κράτησα τα δάκρυά μου
για να ποτίζω την ελπίδα,
μήτε τραγούδησα τον πόνο μα κράτησα και τη λαλιά μου
για να ζητάω μια ηλιαχτίδα.
Μόνο σε έντυσα, σε στόλισα...
άδειο κουφάρι κι εσύ κι εγώ [ τα πάντα είναι αμοιβαία]
σκέψεις αισθήματα φωνές ένα κουβάρι τόσο σφιχτό,
μ αυτό θα υφάνω μια πεμπτουσία γενναία.
Τόσο γενναία που θα γελάει....κάθε που η ζήση μας προσπερνάει.
de la flores
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
