| |
Γκρίζα βαγόνια γέμισαν
μ' ανθρώπους λυπημένους
ποιος ξέρει τι τους είπανε
και παίρνουν δρόμους ξένους
Είναι τα μάτια τους θολά
τα κρύβουν με τα χέρια
θαρρείς θα τους τ' αρπάξουνε
της λήθης περιστέρια
Κι ανακατεύουνε βρισιές
με δάκρυα κι ιδρώτα
μήπως κι έτσι ανοίξουνε
του ουρανού την πόρτα
Δεν είναι άνθρωποι αυτοί
είναι στιγμές που φεύγουν
γιατί τις είπαν πως στη γη
τον χρόνο τον ζηλεύουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
