stixoi.info: Στο λυχνάρι του "πάντα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	131120 Τραγούδια, 269538 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Στο λυχνάρι του "πάντα

Καλώς σας βρίσκω αγάπες μου ξανά...Στην Κατιούσα των 25 χρόνων αφιερωμένο

[I]Πως μπόρεσες, Εσύ βασίλισσα της αντοχής στο πόνο,
Εσύ που πρώτη αντίκρισες την ανατολή της καταδίκης μου,
να μου ζητάς να ξεχάσω; Δεν έχω την δύναμη σου.
Πώς να ξεχάσω την γεύση μελιού, πες μου καλή μου;
Εσύ που βούτηξες όλο σου το κορμί στο χρώμα και την γλύκα του,
πως μου ζητάς να σβήσω την ζωή μου;.
Κάποια μοίρα τον έφερε στον κόσμο μου. Και τον αγάπησα.
Ναι! Μάτια μου, τον αγάπησα με την ζέση της φωτιάς.
Τον αγάπησα χωρίς να ψάξω την σάρκα του.
Ψηλάφισα το βλέμμα του. Που με τύλιγε.
Το χαμόγελο του. Που με χάιδευε.
Την φωνή του. Που μου τραγουδούσε.
Το άγγιγμα του. Που θρονιάστηκε μέσα μου και κυρίευσε
όλες τις απολήξεις των αισθήσεων.
Τον αγάπησα και άναψε η φλόγα στο λυχνάρι του «Πάντα»
Και το «Πάντα» δεν περισσεύει ποτέ. Να το πετάξω….
Και εσύ αυτό το γνωρίζεις καλά αγαπημένη μου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven

CHЯISTOS P 10-05-2008 @ 00:05	Το "Πάντα" δεν περισσεύει ποτέ,... Καλή μου γειτοτονομάγισσα, καλή σου μέρα !
Nefeligeretis 10-05-2008 @ 00:29	Πάρα πολύ όμορφο, μπράβο! ::smile.::
χρηστος καραμανος 10-05-2008 @ 00:42	παρα πολυ ωραιο!!! ::theos.::
Denis 10-05-2008 @ 02:43	Ζιζάνιο, εσύ, και μαγιοβότανο! Καλημέρα! ::rol.::
Ναταλία... 10-05-2008 @ 03:55	Ψηλάφισα το βλέμμα του. Που με τύλιγε. Το χαμόγελο του. Που με χάιδευε. Την φωνή του. Που μου τραγουδούσε Καλημέρα Μαργαρίτα ::yes.:: ::up.:: ::up.::
spil † 10-05-2008 @ 04:54	"...το «Πάντα» δεν περισσεύει ποτέ. Να το πετάξω…." Απίθανη !!! ::hug.::
nirbana 10-05-2008 @ 05:46	καλησπέρα, Μαργαρίτα ..ξέχειλο συναισθήματος... ::hug.::
Ενιπεύς 10-05-2008 @ 14:36	Μαργαρίτα τι να πω δεν ξέρω... Άναυδο με άφησες με ξέχειλα τα συναισθήματα... Καταπληκτικό!!!
arpistre 11-05-2008 @ 06:09	δεν διετήρουν ουδεμίαν αμφιβολίαν δια την τοποθέτησίν σας ως προς το "πάντα" προσφιλεστάτη Μαρ ::hug.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ 11-05-2008 @ 14:04	Πώς να ξεχάσω την γεύση μελιού, πες μου καλή μου; ευχαριστω .... θα περιμενω να ρθεις παλι... μες απ τα λιβαδια που ξεχνιεσαι... ::hug.::
justawoman 11-05-2008 @ 14:35	Στο λυχνάρι του "πάντα" ανάβει φως μαγευτικό για να φωτίζει το σκοτεινό μας δρόμο... Γλυκειά μου Μαργαρώ το συναίσθημά σου είναι το λάδι στο λυχνάρι ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο