Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ζυγίζοντας τα ναι σου και τα όχι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζυγίζοντας τα ναι σου και τα όχι
 
Αν ζύγιαζα το βλέμμα σου απάνω σε μια κόγχη,
δέκα φορές θα βάραινε το όχι σου του ναι,
ίσως για αυτό να έτρεμα της νύχτας τις σιωπές.
Εσύ άπιαστο πουλί, θνητός εγώ, πώς να ζυγώσω πες μου;
Μα εναντιώθηκα των δόκανων του νου μου, δεν παραιτήθηκα σου λέω ποτέ,
και ας με κατέτρεχαν σαν στου μεσαίωνα κυνήγι μαγισσών.
Σαν παλιοκάραβο δάρθηκα σε ξένες μάχες,
απάνω στη σκακιέρα Νότου και Βορρά,
ανέμων στίγματα να φέρω στο κορμί μου και πορφυρές νωπές σφραγίδες θαλασσών.
Και αν γύρισα και αν χρόνιασα, η αλμύρα δε γιάνει το κορμί μου,
ποτέ δεν εξημέρωσα τα τραύματα του φόβου.
Και πιο πολύ σκιαζόμουνα της κόγχης σου το όχι,
μαχαίρι του Καββαδία κοφτερό,
σαν έπεφτε απάνω στην ψυχή μου και χάραζε ανίατες πληγές.
Και τότε έπεσα εκεί που μου ‘παν νίβονται οι ψυχές,
έγινα στάλα σε ανοιξιάτικο αποβρόχι,
και γλύστρισα απάνω στου χεριού σου τις γραμμές,
για λίγο ένιωσα μεγάλος, σαν κούρσευα του βιου σου τις γραφές.
Τότε με κοίταξες με δυο αστέρια μάτια,
στα χείλια σου ένας ήλιος έφεγγε καυτός.
Και αν έσβησα απ’ της παλάμης σου τους χάρτες,
με κέρδισε που ζύγιασα τα ναι σου και τα όχι,
και απάνω στην καρδιά μου ρίζωσε το πιο βαθύ σου ναι…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η μεγαλύτερη άγνοια είναι η βεβαιότητα της σιγουριάς.
 
santana
13-05-2008 @ 03:26
ίσως για αυτό να έτρεμα της νύχτας τις σιωπές.
Εσύ άπιαστο πουλί, θνητός εγώ, πώς να ζυγώσω πες μου;
Πολύ καλό και άπαιχτο... ::up.:: ::up.::
ΕΛΕΝΗ21
13-05-2008 @ 03:27
Τότε με κοίταξες με δυο αστέρια μάτια,
στα χείλια σου ένας ήλιος έφεγγε καυτός.
Και αν έσβησα απ’ της παλάμης σου τους χάρτες,
με κέρδισε που ζύγιασα τα ναι σου και τα όχι,
και απάνω στην καρδιά μου ρίζωσε το πιο βαθύ σου ναι…

Πάρα πολύ όμορφο ... ::theos.::
zennoula
13-05-2008 @ 03:32
::up.:: ::yes.:: ::up.::

πολυ ομορφο
Ναταλία...
13-05-2008 @ 05:58
πάρα πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::up.::
Γιώργος_Ευθυμίου
16-05-2008 @ 01:03
Να είστε όλοι σας καλά παιδιά, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο