| |
Μιά βελόνα πέφτει στο όνειρό μου,
κάνοντας την αρχή του μικρού δρόμου,
και όσο πέφτει θα διαχωρίζομαι,
στην άλλη όχθη αναγνωρίζομαι,
ένας που ζει και ένας που φέρεται,
κανείς στον άλλον δεν αναφέρεται,
και αυτός ο λόγος που είναι δύο,
ν'αποτελέι κοινό στοιχείο.
Όπως οι άλλες ήρθες και εσύ,
θέλεις αυτό που αντιστοιχεί,
μα αναγνωρίζεις στο πρόσωπό μου,
την πιθανότητα του δολοφόνου,
τόσο μικρή που σ' ερεθίζει,
πριν το διαλέξεις μόνο του αρχίζει,
και στο κρατάω τόσο ασταθές,
που να το χάνεις και να το θες.
Ψάχνω λοιπόν να βρω το τέρμα σου,
και ταξιδεύω πάνω στο δέρμα σου,
και όπου το αίμα θα σε μοιράζει,
ν'ακολουθώ με ένα μου χάδι,
σαν μιά σχεδία πάνω στο Νείλο,
το κάθε δάχτυλο το κάθε ξύλο,
εσύ οι μνήμες που στροβιλίζονται,
στον μικρό μου δρόμο σαν βυθίζονται,
μέχρι το δύο να γίνει τρία,
και ένα επίπεδο η ευθεία,
που όταν τελειώσεις στη γη θα στάξει,
και έτσι τίποτα δεν θα αλλάξει,
θα είναι ακόμα τόσο ασταθές,
που θα το χάνεις και θα το θες._
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
