| |
| | Όριο θραύσης |  | | | ξόρκι... απ' τα τετράδια της Εργάνης | | |
Ήταν ακόμα μια μοχθηρή νύχτα.
Εκείνη, με τα χάρτινα όνειρα και τα γυάλινα πόδια, περπατούσε χαμένη στους ίσκιους των δρόμων, βαστώντας με δυσκολία τους ώμους σε στάση θαρραλέου προσανατολισμού. Τα γοβάκια της τσούγκριζαν στην άσφαλτο με δυσκαμψία και φόβο. Άσκοπη περιπλάνηση. Ξάφνου, μια καταιγίδα σκέπασε με ορμή τη νύχτα, τη σιωπή και το φόβο. Τα χάρτινα όνειρα, μηδαμινή προστασία, έλειωναν στα χέρια της. Έμεινε να τα κοιτάζει να κυλούν, άμορφες μάζες ψευδαισθήσεων, να γλιστρούν σε υπόνομο θλίψης. Μια ίδια νύχτα είχε χάσει όλα τα τιμαλφή της ζωής της, που τα συνέλεγε στάλα-στάλα στη μνήμη αυτού του ελάχιστου σώματος. Δεν τις έμειναν πια, παρά ένα ζευγάρι εύθραυστα πόδια κι ένα πεδίο νυχτερινής θάλασσας να πνίγει τους ήχους των βημάτων και ν’ απελπίζει το ξημέρωμα. Έκρυψε την ελπίδα της στις κόγχες των ματιών ενός περαστικού σκύλου, που γρύλιζε πεινασμένος, στάζοντας ελευθερία και παράπονο. Θέλει να τον ακολουθήσει, μα δεν προφταίνει μέσα σ’ ένα τέτοιο γυάλινο σώμα.
Τρέξτε, τρέξτε άκαμπτα άκρα, σπάστε καλύτερα, τσακιστείτε. Σπάστε! Ξορκίστε τη σιωπή. Σπάστε!
Κι αν εδώ τελειώνει το σώμα, εδώ να τελειώσει, κραυγάζοντας στα θρύψαλά του. Κι η τρομερή του ιαχή να ισοπεδώσει του μυαλού τις υποθέσεις, πως τάχα έχει προεκτάσεις η ζωή πέρα απ’ το τέρμα της διαδρομής της. Εδώ τελειώνουν όλα, σ’ αυτή τη θραύση, σ’ αυτή την προσπάθεια, σ’ αυτή την απόδραση, σ’ αυτό το σώμα. Εδώ. Πουθενά αλλού. Τίποτ’ άλλο. Μόνο αυτό. Αυτό εδώ.
[I](Απρίλιος '07)[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος) | | | |
|
CHЯISTOS P
14-05-2008 @ 16:11 | Στο ίδιο σκηνικό πλάνο, σύνδεσες ιδανικά την οπτική με την συναισθηματική γωνία, βάζοντας ένα συγκλονιστικό και αγωνιώδες ψυχικό τράβελινγκ στους τίτλους του τέλους...
Καλό σου ξημέρωμα Στέλλα ! | | arpistre
14-05-2008 @ 16:20 | πολύτιμα τα τετράδια της Εργάνης..
συναρπαστικό τέλος!! | | MARGARITA
14-05-2008 @ 22:13 | Γιατί με κάνεις και κλαίω;;;;;άψογη και στο πεζό.....φιλιά σου Π ::love.:: | | κώστας νησιώτης
14-05-2008 @ 22:49 | δινεις μια ανατριχιαστική εικόνα του πονου σου, που ευχομαι να μην σου ξανασυμβει
| | annaΤi
15-05-2008 @ 00:13 | "Έκρυψε την ελπίδα της στις κόγχες των ματιών ενός περαστικού σκύλου, που γρύλιζε πεινασμένος, στάζοντας ελευθερία και παράπονο."
και πάνω που έλεγα πως και μόνο το από πάνω, με κάλυψε... ήρθε το φινάλε να μας κάνει ψιλοκομμένο μαϊντανό...
Φιλιά πολλά!!! ::rol.:: | | velico
15-05-2008 @ 00:18 | Έκρυψε την ελπίδα της στις κόγχες των ματιών ενός περαστικού σκύλου...
Θεά!Θεά!Θεά!
την ::love.:: μου και μια καλημέρα! | | Nefeligeretis
15-05-2008 @ 00:23 | Την αγάπη μου, έξοχο! ::smile.:: | | Αστεροτρόπιο (Jeny)
15-05-2008 @ 00:43 | Κι αν εδώ τελειώνει το σώμα, εδώ να τελειώσει, κραυγάζοντας στα θρύψαλά του.
εδώ με μπλόκαρες και με κομμάτιασες.
Εξαίρετο όλο Στέλλα, ειδικά αυτές οι επισημάνσεις, επαναλήψεις (δεν είναι ακριβής έκφραση αλλά δε μου ρχεται τίποτα καλύτερο τώρα) του τέλους χτυπάνε συγκινισιακά.
Καλημερούδια. | | AceOfSpades
15-05-2008 @ 01:54 | ένα τετράδιο ! το βασίλειο μου για ένα τετράδιο ! .... | | name_dsp
15-05-2008 @ 03:42 | Στέλλα, Γειά σου,
με τα υπαρξιακά σου!
Σε διαβάζω πάντα! ::smile.:: | | nirbana
15-05-2008 @ 10:20 | κρύβουν κι άλλους θησαυρούς τα τετράδια της Εργάνης
να μας τους προσφέρεις???? ::yes.:: ::yes.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-05-2008 @ 13:07 | ::up.:: ::theos.:: | | seizeTHEday
16-05-2008 @ 01:49 | Μια μεγάλη και ζεστή καλημέρα
σου στέλνω υπέροχη Στέλλα μου.
Φιλιά! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
