| |
Έφυγα την ώρα που όλα κυλούσαν
ήρεμα …..
Την ώρα που όλα είχαν τη θέση τους !
Ακόμα και τα αδέσποτα ,
είχαν βρει τη γωνιά τους ….
Μόνο εγώ έδινα τέλος στη σιωπή!....
Τα βήματα μου, μου ποδοπατούσαν τα όνειρα ,
Μόνα και ανεξέλεγκτα από το νου….
Εσύ ,εγώ ,η ζωή ,η αλήθεια ,το τέλος ….
Αυτό το τέλος ποδοπατούσα !..
Πάνω κάτω ,
σαν το φάντασμα της πόλης .
Της δικιά σου πόλης !
Που ήρθα να σε βρω και μ ’έδεσε ,
για πάντα …
Να περιφέρομαι με βήματα βαριά ..
Ντυμένη με παπούτσια ,σαν από σίδερο !
Δεν έφυγα ποτέ !!
Και ούτε θα φύγω!.
Με έχω καταδικάσει !
Να κατοικώ μες στα ερείπια σου …
Τρέφομαι από τις σκιές των αντικειμένων σου …
Από τη σιωπή των ήχων σου …..
Χτες ένα περιστέρι σου έστειλε το μήνυμα μου ¨…
«πότε δεν έφυγα από τα όρια μου»
Σήμερα το κοιτάζω,
που είναι λίγο πιο νεκρό από μένα!...
Άκαμπτο σαν τις σκέψεις μου ….
Ταξιδιάρικο όπως εσύ …..
Σιωπηλό σαν τους στόχους μας ....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
