Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ονειροπολοσ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130562 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ονειροπολοσ
 
Τα συννεφα κοιταζω τ`ουρανου
και νοιωθω την αναγκη νατα φτασω
δεν τρεχει τιποτα που χανομαι για αλλου
οταν δεν εχω πια τιποτα να χασω
να ταξιδευω μακρια να ονειρευομαι
ετσι συνηθεια οπως εγινε η ζωη μας
την αληθεια με το ψεμμα μας μπερδευουμε
νοιωθουμε ελευθεροι μες τη φυλακη μας

Δωσε μου το χερι σου να φυγουμε απο`δω
τα ονειρα ας μας παρουνε μαζι τους
σαν δυο πουλια μες το γαλαζιο ουρανο
που μολις πεταξαν μακρια απ`το κλουβι τους
Με τα φτερα του ονειρου ανοιχτα
σκλαβα ελευθερη πετα η ψυχη μου
δεν κοστιζουνε τα ονειρα ακριβα
γεμιζουν φως την αχαρη ζωη μου

Ελα μαζι να παμε εκει ψηλα
και μη σε νοιαζει τι θα αφησεις πισω
μεσα σε ατσαλινα μικρα κελια
ερμητικα τους φοβους σου θα κλεισω


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
katerina2
16-05-2008 @ 16:34
τα ονειρα θελουν την τολμη της καρδιας για να ανθισουν...
"....ειναι η μαγια της πραγματικοτητας..."
χτισε... ::rol.::
dimos_t
16-05-2008 @ 18:06
"Δύο camel, ένα ποίημα και μια σοκοφρέτα..!"
ΥΓ: "..ειναι η μαγιά της πραγματικοτητας.." Μπράβο katerina.
το κορίτσι του Μαι
17-05-2008 @ 01:10
πολυ ομορφο ::yes.::
την καλημερα μου ::smile.::
getaway
17-05-2008 @ 04:10
ημουν απογοητευμενος και θλιμμενος.πάνω που είχα πειστεί πως ο έρωτας ειναι μια χείμμαιρα μια ουτοπία ήρθες εσύ γιώργο μπαϊρον να με κάνεις να ξεχυθώ και να τον αναζητήσω.ναι τελικά υπάρχει.αρκεί να αφήσουμετην καρδιά να ακούσει το κελαϊδημα των πουλιών την οσμή της γύρης το θροϊσμα τως φύλλων που πέφτουν στη γη.ευχαριστούμε.την καλησπέρα μου..(οχι λάθος πρωϊ ειναι)
xaver98
18-05-2008 @ 08:43
επιτελους ενα κομβικο σημειο στην ελληνικη ποιηση,
ο μεγαλος Γιωργος Μπαιρον, ή αντερ μαι θαμπ,αφηνει το ματαιο κοσμο του καπιταλισμου,και των επιχειρησεων(ιδιοκτητης πολυκαταστηματος) και επιστρεφει εκει οπου ανηκει πραγματικα:στο χωρο του πνευματος...
εχοντας θητεια ετων διπλα στον μεγαλο γκουρου της σιωπηλης ποιησης Τονυ(στη Λαρισα) δινει ενα ελαχιστο δειγμα του αστειρευτου πνευματος του...αναμενουμε συνεχεια

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο