| |
| | Ωδή στην μελαγχολία |  | | |
Μελαγχολία, ακόμα μια επιθυμία για το
πολύτιμο κρασί μιας τραγωδίας.
Σάρωσε με μακριά μες την κοιλάδα
της αποκάλυψης, οπου δεν ξεχωρίζει
η κραυγή από το γέλιο.
Μελαγχολία, ακόμα μια επιθυμία,
άσε την καρδιά μου να ονειρευτεί.
Γέμισε τον αγέρα την αιθέρια μυρωδιά
του. Aσε το φώς των αστεριών να δώσει
το τελευταίο του κρετσέντο.
Όπου φεύγει αυτή και χάνεται θα στήσω
το πύρινο τοίχος του αποχαιρετισμού,
γιατι αυτή χάνεται μόνο μες στην ομορφιά της.
Μια ομορφιά που πρέπει να χαθεί,
και μέσα εκεί στην κοιλάδα της
αποκάλυψης, όπου δεν ξεχωρίζει η
κραυγή από το γέλιο, μέσα στην καρδιά
μου, θα περιμένω την επιστροφή της.
Την επιστροφή της αυτοφειούμενης
μαγευτικής φλόγας. Θα σκύψω να με
αγκαλιάσει, να κάψει την ψυχή μου.
Μελαγχολία, η καρδιά σου είναι η δική
μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
pavlos
11-01-2005 | ταλαιπωρία...εγώ έτσι θα το ονόμαζα το ποίημα...:-) | | Millie
11-01-2005 | Εμένα πάλι μου άρεσε!!! Έχει ένα περίεργο «κάτι»
απροσδιόριστο
αλλά έχει!!! : ) | | Δημήτρης
11-01-2005 | χαχα άκου ταλαιπωρία!! όχι βρε.. καλή εικόνα έχει... μου άρεσε | | annaΤi
11-01-2005 | μελαγχολία του ερωτευμένου..... ;) | | EKI
11-01-2005 | Τρομερό το ψευδώνυμο, απίθανο το ποίημα. | | manitaroulis
12-01-2005 | euxaristw EKI, ti ennweis pavlo? | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
