| |
Κλωστή, απ’ την ανέμη, κόκκινη
η μοίρα μας γυρνάει με τους ανέμους
χαρά πατρίδα μακρινή
η όαση για τόσους πικραμένους.
ΡΕΦΡΕΝ
Ψυχή μου μέτρα τις πληγές
και πλύν’ τες με το δάκρυ σου.
Καρδιά μου κέντα τις χαρές
στο ματωμένο το μαντήλι σου.
Κλωστή, απ’ την ανέμη, κόκκινη
το ράβε ξήλωνε την Ιστορία
που χρήμα κι αίμα το κινεί
για κάποιον Βασιλιά και μια Μαρία.
Κλωστή, απ’ την ανέμη, κόκκινη
κυλάει η ζωή σαν παραμύθι
γυναίκα που είναι, συγκινεί
ελπίδα είν’ ο αέρας μας στα στήθη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
