Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το καημένο το παιδί (μελοποιημένο)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130660 Τραγούδια, 269442 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το καημένο το παιδί (μελοποιημένο)
 Πήρα τη ζωή μου και την έκανα τραγούδι! Το τραγουδάω εγώ στο νέο συγκρότημα "Devil's Blood"
 
Ένα παιδί κοιτά τον κόσμο,
με δύο αθώα μάτια τώρα όλα τα βλέπει καλά,
με παιχνίδια απασχολεί την ώρα του,
τώρα του,
ζητάει αγκαλιές σηκώνοντας και πάλι τα χέρια,
στον αέρα φανταζόταν ότι ήταν πουλί,
και πως μπορούσε να πετάξει κι αυτό σα παιδί,
τώρα που όλα είναι εντάξει,
και το δωμάτιό του είναι βρίσκεται συνέχεια σε τάξη.

(Το καημένο το παιδί ξαναζεί)

Όταν όμως το παιδί έφτασε τα 13,
κατάλαβε πως όλα γύρω του ήτανε κρύα,
με λύπη στα μάτια,
περπατάει το πρωί,
σε μια Αθήνα που κάποτε έβλεπε ζωντανή.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια,
σταμάτησε η καρδιά του να ζητάει συμπόνια,
τη κοπέλα του ζέστενε μ' αγκαλιές το χειμώνα.
Όταν όμως τον παράτησε κι αυτή,
διότι βρήκε κάποιον άλλο που 'χε τρύπα σ' αφτί,
το παιδί κάθε βράδυ έκλαιγε ως το πρωί,
αγκαλιές δε ζητούσε ούτε και παρηγοριά,
για αυτόν η ζωή του είχε γίνει μοναξιά.

Το καημένο το παιδί
δε βγάζει πλέον φωνή,
μένει μόνο και φοβάται να ερωτευτεί [χ2]

Κι έτσι αυτό το παιδί,
την αγάπη μέχρι τώρα δε μπόρεσε να βρεί,
διότι η τώρα καρδιά του,
έχει γίνει σα κοτρόνα σκληρή,
μία τρύπα έκανε και αυτός στο αφτί,
τη κοπέλα του τη πρώτη αναζητούσε να το πεί.
Όμως αυτή ΕΜΟ είχε γίνει,
και αυτόν δεν τον ήθελε γιατί είχε σκληρίνει.

Τα κλάματα τον έπιασαν για άλλη μια φορά,
στη ζωή του τώρα κόπηκαν ξανά τα φτερά,
δε μπορούσε να πετάξει όπως ήλπιζε παλιά,
όμως κάπου βαθιά,
ήξερε πως θα συνεχίσουν τα κρύα.
Τα χρόνια του τα μέτρησε και ήτανε 13.

Μέκρι τώρα αυτός,
είναι πια 18 κι όμως είναι φτωχός,
αφού δεν έχει στη καρδιά του πια αισθήματα,
ούτε το κόσμο πια το βλέπει σα τα ποιήματα.
Μια μαργαρίτα πάτησε κι αυτό το πρωί,
σκότωσε ότι αγαπούσε πια στη φύση αυτή,
ματωμένη καρδιά,
στο σκοτάδι ξανά,
και ο Άγγελος τη μισούσε κάθε μέρα πιο πολύ,
τη Μαργαρίτα και τη φύση που του κλέψαν μια ζωή,
φυσιολογική.

Ένα παιδί κοιτά τον κόσμο όμως τον βλέπει θολό,
τα μάτια του καλύφθηκαν από το μίσος
γι' αυτή,
αποφάσισε τρέξει,
να γελάσει στη βροχή,
και μετά να ξαπλώσει,
και ν' αποκοιμηθεί...

Το καημένο το παιδί (δεν βγάζει πλέον φωνή) [χ4]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

1/11/2006
 
χρηστος καραμανος
20-05-2008 @ 10:16
Το καημένο το παιδί
δε βγάζει πλέον φωνή,
μένει μόνο και φοβάται να ερωτευτεί !!! ::theos.:: ::up.:: ::rol.::
isidora
20-05-2008 @ 10:37
Μιας τέχνης και μιας εποχής θησαυρίσματα ::sad.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο