| |
με αυτή τη θέα μπροστά μας αγάπη μου σκέφτομαι
ξέρεις μάλλον ποτέ δεν μπόρεσα να αφεθώ,
να πέσω σαν μια πέτρα στον γκρεμό μπροστά μας,
να αισθάνομαι κομμάτι του άγριου τοπίου, έστω και στιγμιαία.
φοβάμαι περισσότερο το κενό των εμπειριών,
τα χαμένα οροπέδια ανάμεσα στις αθέατες βουνοκορφές του κόσμου
που τις θωρείς σαν κάγκελα με ταβάνι μονάχα την ταχύτητα του φωτός
που διογκώνει διαρκώς το σύμπαν.
ανάμεσα σε νερά καταρρακτών να μπλεχτώ με νεράιδες και δαίμονες
να μου κλέψουν την ψυχή
και να κρύψουν το κορμί μου στη σπηλιά του Κιεσμέλ.
αμέσως ξυπνάει μία πρωτόγονη αίσθηση αναίμακτης ύπαρξης,
και ενώ το σκεύος της ζωής περιμένει στη μικρή και υγρή σπηλιά
το αόρατο εγώ που πολλοί αποκαλούν ψυχή ταξιδεύει σαστισμένο
και πρωτόγνωρα ευτυχισμένο στην έρημο
καθοδηγούμενο από τις νεράιδες και τους δαίμονες,
τρύπες στο έδαφος απ΄ όπου αναβλύζουν στιγμές
αμέτρητες στιγμές
από παντού
κάθε είδους
κάθε χρώματος
κάθε οσμής
κάθε ανθρώπου κάθε εγώ κάθε εσύ......................... ................................
......................... ........................... ......................................................................
κάθε τίποτα
ξεχασμένο σε ένα συρτάρι
κάθε γιατί
σκεπασμένο με ένα όχι
κάθε θέλω
δοξασμένο από ένα τώρα
κάθε ναι
αγκαλιασμένο από ένα φιλί.
και γλυκά το ταξίδι τελειώνει, ψυχή και σώμα ξανά στο πραγματικό
στο άγριο,
ένα μέτρο από τον γκρεμό μπροστά μας αγάπη μου
ένα μέτρο από το πραγματικό τίποτα........................................................
......................................................................................... έτοιμη αγάπη μου;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
