Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το δέντρο της ζωής
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269414 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το δέντρο της ζωής
 Καλημέρα κι άλλο υπαρξιακό πρέπει να υποστείτε, sorry αλλά τουλάχιστον έχει απλό τέλος!
 
Έχω ένα πόνο μέσα μου σα δρόμο σκοτεινό
χορταριασμένο ερημικό που πουθενά δε βγάζει
άσφαλτος καθρεφτίζεται σ’ ένα σταχτί ουρανό
στο δρόμο εκείνο περπατώ, όταν με πιάνει το μαράζι

Έχω μια τρύπα μέσα μου σαν ανοιχτή πληγή
μια μαύρη τρύπα ο δικός μου είναι ο σταυρός
όταν ανοίγει αναίμακτα, κρυφά αιμορραγεί
και καταπίνει τη χαρά μαζί της και το φως

Ένα κενό, παράλυτο δικό μου πεπρωμένο
που δύναμη ν’ αντισταθώ δεν έχω άλλη πιά
όταν με βήματα αργά κατεβαίνω τα σκαλιά
κι αφήνω πίσω μου το φως τ’ ακρωτηριασμένο

Μα πάλι στρέφω το μυαλό, το σώμα και το βλέμμα
στο δέντρο που έχω μέσα μου, δες όλο μεγαλώνει
απλώνει τα κλωνάρια του, στους τοίχους της καρδιάς μου σκαρφαλώνει
και το ποτίζω δάκρυα, και το ταίζω πνέμα

[I]Κι όταν ανοίξει της καρδιάς μου την καταπακτή και βρεί τροφή στο φως
θα ναι η ζωή ατέλειωτη κι ο θάνατος απλός [/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 19
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Υγρά μονοπάτια
      Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Γνώθι σ' αυτόν
 
poetryf
26-05-2008 @ 03:36
Yπέροχο όλο αλλά το τέλος κορυφαίο.
Είναι η μετάβαση αυτή του καθενός μας σε μόλις δυο στίχους!
::hug.::
kornos29
26-05-2008 @ 04:03
Κι όταν ανοίξει της καρδιάς μου την καταπακτή και βρεί τροφή στο φως
θα ναι η ζωή ατέλειωτη κι ο θάνατος απλός

αχ μαρια αυτος ο στοιχος λεει πολλα ::yes.::
LILA KIRA
26-05-2008 @ 05:17
αν και μελαγχόλησα,μου άρεσε ::yes.:: ::hug.::
Ναταλία...
26-05-2008 @ 05:39
Κι όταν ανοίξει της καρδιάς μου την καταπακτή και βρεί τροφή στο φως
θα ναι η ζωή ατέλειωτη κι ο θάνατος απλός

με τους ::up.::
de la flores
26-05-2008 @ 05:57
Δεν έχει απλό τέλος...........
έχει αισιόδοξο τέλος!!!! στης καρδιάς σου την καταπακτή υπάρχει φως...................
πανέμορφο. αισιόδοξα απαισιόδοξο ή απαισιόδοξα αισιόδοξο. ::wink.::
TAS
26-05-2008 @ 06:17
ο τελευταίος στίχος, Μαρία...κορυφή ! ::oh.::
armenisths
26-05-2008 @ 06:40
Μα πάλι στρέφω το μυαλό, το σώμα και το βλέμμα
στο δέντρο που έχω μέσα μου, δες όλο μεγαλώνει
απλώνει τα κλωνάρια του, στους τοίχους της καρδιάς μου σκαρφαλώνει
και το ποτίζω δάκρυα, και το ταίζω πνέμα
μαρια ειναι φανταστικο μπραβο σου υπεροχο ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
Maria Olsen
26-05-2008 @ 06:50
Γειά σας κλωναράκια μου εσείς τρυφερά ::hug.::
tinios
26-05-2008 @ 07:17
"Ένα κενό, παράλυτο δικό μου πεπρωμένο
που δύναμη ν’ αντισταθώ δεν έχω άλλη πιά
όταν με βήματα αργά κατεβαίνω τα σκαλιά
κι αφήνω πίσω μου το φως τ’ ακρωτηριασμένο"

Εγώ πάλι, σ'αυτό "κόλλησα"!!

balistreri
26-05-2008 @ 07:17
κάτσε να πάρω ένα κλαδευτήρι ν’ αρχίσω την κριτική... ::whist.::
(γνώθι σ’ αυτόν; σε ποιον; ::angry.:: )
Maria Olsen
26-05-2008 @ 07:24
Ώπα κάτω τα χέρια από το δέντρο κύριε μην ξε-μπαλιαστούμε εδώ πέρα!!! ::mad.::

Σε ποιόν; Λογαριασμό θα σε δώσω μπάλι μου; Γνώθι είπαμε. Εσύ τι νόμισες πως διάβασες, ε;

Τίνιε μου σ΄ ευχαριστώ κι εσένα για το σχόλιο ::hug.::
balistreri
26-05-2008 @ 07:35
κάτω η χούντα από την φούντα...(εκεί κοντά δεν είναι το αμστελδαμ;)....α! αφού το ανέβασες το δέντρο...θα δεχτείς και την κρτική...(ΝΩΝΤΑΑΑΑ...άσε το κλαδευτήρι...το αλυσοπρίονο φέρε)....

(λογαριασμό θα με δώσεις για...τι νόμισες ότι είμαστε εδώ πέρα; μπάτε σκύλοι αλέστε;.....α!!!! γνώθι...τώρα κατάλαβα...εμένα αλλού πήγε το μυαλό μου... ::whist.::
Ιππαρχος
26-05-2008 @ 07:41
Αυτό εσύ το λες απλό τέλος?!
Maria Olsen
26-05-2008 @ 08:34
Ίππαρχέ μου άκου τις σοφές αυτές κουβέντες του εν λόγω ηθοποιού σε τρείς διαστάσεις...:
http://homepage.mac.com/anthonysigalas/greekcinema/multimedia/videos/video_atsidas/video_atsidas.html
Εσύ βρε Μπάλι τι να σου πω, κάνεις για κριτικός γαλλικών ταινιών μεγάλου μήκους ή του εστιατορίου στο τέλος του σύμπαντος, αν σου λέει τίποτα. Τι χαραμίζεις εδώ την τόση σου κουλτούρα; Άκου αλυσοπρίονο ::mad.::

Μπεκάτσα ::razz2.::
AETΟΣ
26-05-2008 @ 09:46
Υπέροχο!!!
Καλησπέρα!
το κορίτσι του Μαι
26-05-2008 @ 10:08
"-κοιτα ψηλα αυτο το δεντρο που ηταν μονος του.
-γιατι λες ηταν,τωρα δεν ειναι?
-τωρα δεν ειναι
-γιατι?
-μπηκε ο ουρανος μες τα κλαδια του."
ετσι μου ηρθε τωρα αυτο το κομματι,απο το βιβλιο του Χρηστου Κυριαζη....
υπεροχοι οι στιχοι σου,μου αρεσαν πολυ ::up.::
να'χεις ενα ομορφο βραδι ::smile.::
artista_k
26-05-2008 @ 10:55
Ρε Μαράκι τι κόσμος είναι αυτός;;; Εξακολουθείς να είσαι μια απόλαυση!!! ::love.:: ::kiss.::
Maria Olsen
26-05-2008 @ 13:55
σας ευχαριστώ κοριτσάρες (και αετέ, που υποθέτω είσαι αρσενικός) ::hug.::
κορίτσι του Μάι σ' ευχαριστώ πολύ θα τα ψάξω να το βρω το βιβλίο
και επίσης artista μου ::kiss.::
α και μην το ξεχάσω de la flores αισιόδοξο τέλος δίκιο έχεις... ::smile.::
zennoula
27-05-2008 @ 00:38
::up.:: ::hug.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο