stixoi.info: Πνοή του δάσους

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πνοή του δάσους

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130585 Τραγούδια, 269418 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Πνοή του δάσους

Στης ύλης την σκληρή δομή το μασκοφόρο του Άδη
αντίκρισα στο δρόμο μου να μου μετράει λάθη
τη συνοχή αρνιόμουνα γιατί πνεύμα ποθούσα
το πλέγμα μοιάζει σύνορο, αργά το προσπερνούσα
και τότε δύναμη εγώ ζητούσα και σημάδι
και δε φοβήθηκα απειλές, ας άπλωνε σκοτάδι
όμως δεν ξέχναγα το φως κι ας ήμουνα χαμένη
κι έγινε ο ύμνος στεναγμός σε ώρα ξεχασμένη.

Στου ονείρου μας τα δειλινά τις προσευχές τις δίνω
πάνω στα πέπλα της αυγής σταγόνες να τις πίνω
στάζουν στη διψασμένη γη, οι σπόροι για ν’ ανοίξουν
κι όταν θα βγούνε οι καρποί ποια είμαι να μου δείξουν
του δάσους άγρια η πνοή μοιάζει πολύ μ’ αγάπη
χάθηκαν αδερφοί πολλοί σ’ ονειρική απάτη
όμως δε δάκρυσα στιγμή ας έμενα μονάχη
κι ας είχα κλάμα της βροχής στη μουσκεμένη πλάτη.

Δεν κλαίω εγώ, γιατί ποτέ δεν έσκυψα κεφάλι
γιατί σκιές δεν άφησα ν’ απλώσουν την απάτη
κι άκουγα χίλια μυστικά να κλέβει ο αγέρας
να τα σκορπίζει άτακτα σα μυστικός πατέρας
για να τα δώσει βιαστικά μες στο παρθένο δάσος
κρυμμένο είδα ένα σοφό να με κοιτά μονάχος.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.

TAS 26-05-2008 @ 14:31	από τα πιο αγαπημένα .... http://youtube.com/watch?v=AHChc2I7FKk&feature=related
isidora 26-05-2008 @ 21:51	στάζουν στη διψασμένη γη, οι σπόροι για ν’ ανοίξουν κι όταν θα βγούνε οι καρποί ποια είμαι να μου δείξουν Ήδη το ξέρεις είσαι υπέροχη
Ιχνηλάτης 27-05-2008 @ 01:46	Γενικά όταν διαβάζω για δάσος δακρύζω. Ετσι είναι η αγάπη. Δάσος δύσβατο και μυστικό!
Ναταλία... 27-05-2008 @ 05:54	Δεν κλαίω εγώ, γιατί ποτέ δεν έσκυψα κεφάλι γιατί σκιές δεν άφησα ν’ απλώσουν την απάτη κι άκουγα χίλια μυστικά να κλέβει ο αγέρας να τα σκορπίζει άτακτα σα μυστικός πατέρας για να τα δώσει βιαστικά μες στο παρθένο δάσος κρυμμένο είδα ένα σοφό να με κοιτά μονάχος. εξερετικό ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο