Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130974 Τραγούδια, 269504 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αν χαθείς πλανήτης Γη
 


ΑΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙΣ

Αν θα χαθείς προσκυνητή ίσως ανταμωθούμε
μαζί ίσως διψάσουμε, ίσως νερό δε πιούμε
κι απόψε το απόκοσμο ζητά για να μας πάρει
κρυφά ζητήσαν οι στιγμές τη δύναμη του Άρη
κρυφά ανταμείβει τ’ όνειρο στα πρώτα τα ταξίδια
κι ύστερα χάνεται το φως χάνεται κι η πυξίδα.

Αν θα χαθείς ίσως μαζί στο βήμα κουραστούμε
ίσως μαζί καθίσουμε τη δύναμη να βρούμε
το δάκρυ μας δε στέγνωσε στις τόσες Κυριακές μας
κόκκοι της άμμου μέτρησαν τις άπειρες στιγμές μας.

Μα πώς βρεθήκαμε ξανά μες το χαμένο πλήθος
μες των αμάχων τις σιωπές δίπλα σε ξένο τοίχος
έλα να δούμε από μακριά ετούτη την πορεία
στο βλέμμα κράτησε σφικτά την πρώτη απορία.

Να απορείς για όλα αυτά τα αλλόκοτα σημάδια
να ανασαίνεις ήσυχα, φύλακας μες τα βράδια
τα μαγικά τα βράδια μας μαζεύουν τις στιγμές μας
σα μας γυρνούν στις εποχές σβήνουν τις ενοχές μας.

Οι εφιάλτες δέθηκαν στα ονειρικά μας έλη
απάνθρωπα τα κύματα, κρυφά κανείς παλεύει
χάθηκαν σύμβολα στο νου και στο λευκό μας στήθος
άδειασε το βλέμμα μας για ν’ αλλαχθεί ο μύθος.

Τα δάκρυα τ’ ανθρώπινα έχουν ονείρου αύρα
κι όταν ανοίξουν τρέχουνε σα δυο ζεστά ποτάμια
ίσως να δούμε ξύπνημα δυο μακρινών αιώνων
λιώνουν τα χιόνια στις κορφές στον ύπνο δυο χειμώνων.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αταξινόμητα
      Κατηγορίες
      Φαντασίας
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
ΘΙΣΒΗ
27-05-2008 @ 14:31
μπράβω θεοδώρα! ::yes.::
Celestia
27-05-2008 @ 15:01
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αυτο μονο για τις υπεροχες δημιουργιες σου!!!!!
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
27-05-2008 @ 21:44
Kαλημέρα...
TROUKINI
27-05-2008 @ 22:28
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΘΕΟΔΩΡΑ.....ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ....... ::yes.::
isidora
27-05-2008 @ 22:57
Καλημέρα Θεοδώρα, διαπλανητικά ταξίδια ::hug.::
Αγνή
28-05-2008 @ 00:12
οι εφιάλτες δέθηκαν στα ονειρικά μας έλη
πώς δέθηκαν στα έλη;
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
28-05-2008 @ 06:26
Όπως δένεται το όνειρο του βοσκού με το λιβάδι. Δε γνωρίζω το πώς.

Αυτά είναι σύμβολα, τα έλη έχουν στάσιμα νερά γι' αυτό δεν μπορεί παρά να ανήκουν σε εφιάλτη. Τα στάσιμα νερά δείχνουν ασφαλώς στασιμότητα σε θέματα ερωτικά, πνευματικά ή εσωτερικά. Οι ανθρώπινες ενέργειες συμβολίζονται συχνά με το στοιχείο του νερού στις διάφορες μορφές ή καταστάσεις στις οποίες αυτό βρίσκεται. Ο Ηρακλής π.χ. καθαρίζει τους στάβλους του Αυγεία με το νερό, με τα ποτάμια... τους καθάρισε στρέφοντας τα νερά του Πηνειού και του Αλφειού. Οι στάβλοι αυτοί είναι σύμβολο, ο καθένας πρέπει να καθαρίσει τους στάβλους του.

Μου άρεσε αυτή η ερώτηση.
Εγώ περίμενα για τα κύματα ωστόσο ένσταση. Επί ευκαιρίας να το πω, στον επόμενο στίχο μιλώ για κύματα ενεργειών και όχι κύματα του έλους εκεί, -τα κύματα απουσιάζουν στο έλος, ωστόσο υπάρχουν κύματα εφιαλτικά εκεί που οφείλονται σε κατώτερα συναισθήματα-. Το έγραψα λοιπόν με βάση την αντίθεση που συνηθίζω... Γενικά η αντίθεση είναι ένα κλειδί για το στίχο. Με την αντίθετη λέξη φτιάχνω συνήθως τον επόμενο στίχο.
Μακριά, κοντά... κ.λπ. Η αντίθεση μου αρέσει γιατί δεν είναι ένας απλός συνειρμός, εμπεριέχει ένα μικρό λεκτικό σοκ.
CHЯISTOS P
28-05-2008 @ 14:33
::yes.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
29-05-2008 @ 06:53
Γεια σου Χρήστο...
Ιχνηλάτης
29-05-2008 @ 07:00
Θεοδώρα μαζί σου. Το ξέρεις!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο