Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: αγώνας καρτερίας
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269430 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 αγώνας καρτερίας
 καλημέρα (Ε)
 
[[I]βωμονίκες = νέοι που υπέμεναν τον
αγώνα καρτερίας,τη διμαστίγωση στο βωμό
της Αρτέμιδος Ορθίας στη Σπάρτη.
αυτός ο αγώνας σηματοδοτούσε το
πέρασμα από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή...
έπαθλο ήταν ένα σιδερένιο δρεπάνι το
οποίο οι νέοι αφιέρωναν με το όνομά
τους στο ναό της θεάς[/I]]


Δεν ήμουν άξιος να με στέψουν βωμονίκη.
Δεν πέρασα μ' επιτυχία τον της καρτερίας αγώνα
-την τελευταία στιγμή ένας σπασμός πόνου
έγινε ορατός απ' τους κριτές στο μέτωπό μου-
Δρεπάνι εγώ δεν πήρα κι ας είχα ήδη μάρμαρο λαξεύσει
κι ας είχα ,σε πλάκα αναθηματική,
χαράξει τ' όνομά μου.

Δεν ήμουν άξιος να με στέψουν βωμονίκη
κι έτσι εισέπραξα αντί ιαχές, τη χλεύη της αρένας
κι έτσι καταδικάστηκα σε αιώνια εφηβεία,
σε ασυμφωνία του έξω με το εντός μου
με μια ψυχή που αρνείται να γεράσει
να ακολουθήσει την αργή του σώματός μου σήψη.

Δεν ήμουν άξιος να με στέψουν βωμονίκη
μα τώρα που ηττήθηκα μπορώ να εξομολογηθώ
πως άθελά μου πήρα μέρος στον αγώνα
και πως του πόνου ο σπασμός στο μέτωπο,
ήτανε -άπλώς- μια απάτη


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
Ιππαρχος
30-05-2008 @ 03:54
Πάντα εξαιρετικός είσαι Χρήστο. Η τελευταία στροφή ιδιαιτέρως...
Helene52
30-05-2008 @ 03:57
Δεν ήμουν άξιος να με στέψουν βωμονίκη
μα τώρα που ηττήθηκα μπορώ να εξομολογηθώ
πως άθελά μου πήρα μέρος στον αγώνα
και πως του πόνου ο σπασμός στο μέτωπο,
ήτανε -άπλώς- μια απάτη
::up.:: ::theos.:: ::up.::
poetryf
30-05-2008 @ 03:58
Με τον Ίππαρχο κι εγώ Ποιητή.
ειρήνη
30-05-2008 @ 04:30
το θυμάμαι και αυτό
νομίζω ότι σιγά σιγά ξεχωρίζεις τα διαμάντια που θα μπουν στη συλλογή σου ::wink.::
arpistre
30-05-2008 @ 06:20
αν και δεν σε σχολιάζω συχνά,
πάντα η ανάγνωση των γραπτών σου
είναι μεγάλη απόλαυση
::smile.::
adespotoi
30-05-2008 @ 07:37
Μας παιδεύουν οι φίλοι που δε ξέρουν πια πως να πεθάνουν....

Κατανοητή γραφή, που έχει στοιχεία από Καβάφη και Σεφέρη.
Μπράβο σου και σου εύχωμαι και άλλα καλά ποίηματα.
isidora
30-05-2008 @ 10:26
Καβαφικό, και πολύ όμορφο ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο