Helene52
30-05-2008 @ 04:35 | πόσο μοναχικά φαντάζουν δυο χέρια
μπροστά σε πλήθος παγωμένα μάτια
πόσο γελοία φαντάζουν
σαν ανεμόδαρτα πουλιά
στοιχειωμένα από μια κατάρα πανάρχαια
να κουβαλούν τη θάλασσα
σε μια ανελέητη εποχή ξηρασίας
και γύμνιας
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
jo angel
30-05-2008 @ 04:45 | ::theos.:: | |
κώστας νησιώτης
30-05-2008 @ 04:50 | Ειρηνη δεν μπορεί να υπαρξει αρτιότερη περιγραφη συναισθηματων απο τη δικη σου, δεδομενης της εμπειριας και των σχολιων που ανταλλάξαμε. Ειναι μια περιγραφή τραγική, ενος ανθρωπου που παλευει με την απαθεια, με την αδιαφορία και την χλευη. Σε καταλαβαινω απόλυτα και μπορω να σου πω οτι το τιμημα της αχαριστιας προς τον δασκαλο, μπορει κυριολεκτικά να τσακισει καποιον. Θα αναφερθω κατ ιδιαν οταν ξεμπλοκαριστει η επικοινωνια μου με τα αλλα μελη.
Ειναι τραγικα αληθἶνο το ψυχογραφημα σου. | |
panta smile
30-05-2008 @ 05:02 | ΟΜΟΡΦΟΟΟ!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: | |
Γιώργος Θαλάσσης
30-05-2008 @ 05:07 | .
τι να λεμε τωρα
| |
ΝΟΥΦΑΡΟ
30-05-2008 @ 06:03 | ::up.:: ::theos.:: | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
30-05-2008 @ 09:31 | δε ξερω τι να σου πω. .
οταν τα χειλη σιωπουν μοναχα φιλουν
ενα φιλι τολμω να αφησω στα χερια σου με τα σεβη μου. . | |
Αγνή
30-05-2008 @ 09:39 | είναι υπέροχο Ειρήνη!
μα πες μου, φταίνε τα παιδιά αν δεν είναι
σε θέση ο δάσκαλός τους να τα δονήσει;;;;
| |
ειρήνη
31-05-2008 @ 00:09 | δε μιλάω μόνο για την αδιαφορία κάποιων μαθητών μέσα στην τάξη..
μιλάω για μια γενικότερη "ανοσία" που χτυπά όλο και περισσότερους εφήβους, μια παραίτηση , εσωτερική μοναξιά και παθητικότητα που κάνει το μυαλό τους νωθρό κι αδύναμο μπροστά σε οποιοδήποτε κείμενο θα ήθελε σκέψη..ή μπροστά σε οποιονδήποτε τους ζητά να βγουν από τη βολική τους ύπνωση..
| |
 |
