Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Tο άλικο μας βράδυ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130563 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Tο άλικο μας βράδυ
 32 σιωπές ακόμα
 
[font=Bookman old Style] [color=purple] Τούτη η ασίγαστη μπαλάντα της μονάδας
που πιο πολύ δεν πόθησε παρά το δυϊσμό της,
λες και σκορπάται απ’τα χείλη κάποιας άδοξης στιγμής
Με πλημμυρίζει και με σφίγγει απόψε

Κι ό,τι πολύ αγάπησα
πια με μανία το αποστρέφομαι.

Βαρέθηκα αενάως να βαδίζω
κουράστηκα για πάντα να γελώ
Μήτε τα βήματα μου θα με πάν’ εκεί που θέλω
μήτε στο πρόσωπο σου τη χαρά θα ανταμωθώ

Όσα κολλήσαμε στον τοίχο της παλάμης μας
Ήρθε η κλειδούχος Ειμαρμένη και τα πήρε
Μικρές –μικρές ψηφίδες ξεκολλάνε
χάμω και πέφτουνε οι πόθοι ,
χάμω ξεψύχησαν γινάτια

Κάποιος προσπέρασε το άλικο μας βράδυ

Κι εκεί π’ανέμιζαν τα κόκκινα φεγγάρια
τώρα μια μαύρη συμφορά

Κι οι ανεμόσκαλες..
γερμένες προς την κλίση του ονείρου
Ανηφοράνε στον αντίπερα Εφιάλτη
Οι ανεμόσκαλες, οι μπερδεμένες μας ψυχές
που σιγοντάρονται απ’τη νύχτα
Δεν μιλάνε

Τούτη η μπαλάντα
Αυτό το αδιάφορο το ροκ
Νότες μας άπλωσε μείζονα μονοπάτια
Κι εμείς ...
Εμεις πως φτάσαμε σε υφεση
Απαντησέ μου...

Ποιος κομματιάστηκε απόψε
και ποιος ακέραιος θρηνεί την ερημιά ;
. . .




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Κατσοράκι
31-05-2008 @ 00:08
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
κώστας νησιώτης
31-05-2008 @ 00:15
Κι οι ανεμόσκαλες..
γερμένες προς την κλίση του ονείρου
Ανηφοράνε στον αντίπερα Εφιάλτη

συγκλονιστικές εικονες περιγραφουν μια βαθιά θλίψη

μαρεσει πολυ Αθανασια
Nefeligeretis
31-05-2008 @ 00:20
...Κι εκεί π’ανέμιζαν τα κόκκινα φεγγάρια
τώρα μια μαύρη συμφορά...

Αν κάτι θέλω να κρατήσω, κρατάω αυτό.

Την καλημέρα μου . ::smile.::
Ιππαρχος
31-05-2008 @ 00:22
κλειδούχος Ειμαρμένη

Μου άρεσε πολύ αυτή η έκφραση Αθανασία, καλημέρα!
Ιχνηλάτης
31-05-2008 @ 00:24
Υπέροχο!
Περιγράφεις την θλίψη, σαν πίνακα ζωγραφικής!
Σαν ένα ψηφιδωτό, που κάθεσε ώρες και το θαυμάζεις.
"Μικρές-μικρές ψηφίδες ξεκολάνε
χάμω και πέφτουνε οι πόθοι".
Κι όλα αυτά για την θλίψη.
Καλή μέρα να έχεις!
tinios
31-05-2008 @ 00:30
Ο Χριστός κι η Παναγία, πρωί πρωί!
Αθανασία έγραψες!!
χάρης ο κύπριος
31-05-2008 @ 00:53
Απαντησέ μου...

Ποιος κομματιάστηκε απόψε
και ποιος ακέραιος θρηνεί την ερημιά ;
. . .
καλή ερώτηση !
καλημέρα Αθανασία μου !
::love.::
AndreasChristodoulou
31-05-2008 @ 02:42
ποιηση φοβερη
απο μια φοβερη ποιητρια,υπεροχη
TAS
31-05-2008 @ 03:31
οι μπερδεμένες μας ψυχές
που σιγοντάρονται απ’τη νύχτα
Δεν μιλάνε

. . .
poetryf
31-05-2008 @ 07:51
Καλησπέρα , την αγάπη μου έχετε! ::love.::
χρηστος καραμανος
31-05-2008 @ 08:03
Ποιος κομματιάστηκε απόψε
και ποιος ακέραιος θρηνεί την ερημιά ;
EMENA PANTVS MOY ARESEIS!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
nirbana
31-05-2008 @ 10:39
Ποιος κομματιάστηκε απόψε
και ποιος ακέραιος θρηνεί την ερημιά
υπέροχος στίχος..
μου άρεσε παρα πολύ Αθανασία μου...
::yes.::
Helene52
01-06-2008 @ 05:25
Κι οι ανεμόσκαλες..
γερμένες προς την κλίση του ονείρου
Ανηφοράνε στον αντίπερα Εφιάλτη
::theos.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο